اعتراف تازه غربی ها اسارت نوین با برهنگی به گزارش کادو دونی، برهنگی و بی قیدی در پوشش، راه رفته کشورهای غربی است، مسیر اشتباهی که سبب شده حالا کارشناسان و نظریه پردازان اروپایی و آمریکایی از مضرات صدمه های آن حرف بزنند. یک سرچ ساده درباره ی پوشش قدیم مردم اروپا و دیدن تصاویر پوشیده و با حجاب از مردم اروپائی کافی است تا شما را شگفت زده کند؛ آدم هایی با پوشش و حجاب کامل که گاهی به پوشش کشورهای مسلمان نشین پهلو می زنند. تغییر عجیبی که طی دهه ها ماحصل القای مفهومی اشتباه از آزادی است که از یک آزادی پلاستیکی حرف می زند. تعبیر غلط از آزادی اتفاق تازه ای نیست حالا سالیان سال است که بسیاری نادیده گرفتن مصلحت جمعی و تجاوز به حریم دیگران را هم در ورطه آزادی و آزاد بودن جا می دهند. بی قیدی در پوشش یکی از همان چیزهاست اتفاقی که به اشتباه طی همه این سال ها بعنوان «مفهوم آزادی» در ذهن آدم ها شکل گرفته؛ اما این مورد زمانی درست معنا پیدا می کند که در قالب های متناسب با عرف و سلامت جامعه اتفاق بیفتد؛ چون آزادی بی قید و شرط برای پوشش، در یک اجتماع نه فقط نشانه تمدن بلکه هشداری جدی برای تهدید فرهنگ و سبک زندگی افراد است. موضوعی که در دهه های گذشته حتی با اعتراض خیلی از جامعه شناسان و کارشناسان اروپائی و غربی همراه بوده و سبب شده آنها اخیرا به نکته ای در خور توجه برسند و از اسارتی تازه حرف بزنند، چیزی به نام؛ «اسارت در نگاه دیگران» چون در این کشورها پیکر شخص دیگر فقط بدن خودش نیست بلکه کالایی است که باید ناخودآگاه حتما دیده شود، اصلاح گردد، لایک بگیرد و در قالب تصویر رسانه های اجتماعی فروخته شود. مراقب خردسالان باشید این برهنگی و آزادی بی حد و حصر در پوشش که مدام در رسانه های دنیا از آن حرف زده می شود طی دهه های مختلف کار را به جایی رساند که «انجمن روان شناسی» آمریکا در گزارشی که سال ۲۰۰۷ منتشر نمود و نوشت «وقتی ظاهر جسمی، شاخص ارزش گذاری اجتماعی شود، خردسالان زودتر از موعد وارد دنیایی می شوند که برای آن آماده نیستند.» این تحقیق به زبان ساده می گفت کودکانی که هنوز دنیایشان پر از بازی و خیال است، ناگهان با واقعیتی رو به رو می شوند که به آنها می گویند: «بدنت باید قضاوت شود.» وقتی به بهانه بی قیدی در پوشش، بدن ابزار رقابت می شود زمانی که انتخاب در پوشش هیچ چارچوب و قاعده ای در جامعه نداشته باشد ابتدا در ظاهر بی اهمیت به نظر می آید اما در درازمدت با پیامدهایی مثل اضطراب، کاهش اعتماد به نفس همراه می شود. بعنوان مثال فردریکسون روان شناس معروف آمریکا طی نظریه ای می گوید فردی که دائماً خودرا از دید دیگران می بیند بجای زندگی در بدن و جسم خودش تبدیل به ناظر خودش می شود و این ناظر درونی منبع دائمی اضطراب، شرم و کاهش اعتماد به نفس است که احساس نارضایتی را هم بهمراه می آورد. اگر بخواهیم به زبان ساده تر حرف بزنیم باید بگوییم رسانه های اجتماعی مثل اینستاگرام و تیک تاک، سبب شدند تا نمایش بدن تبدیل به یک ارزش فرهنگی شود. بد نیست بدانید در آمریکا و بریتانیا، روان شناسان از پدیده ای به نام اضطراب بدنی(body anxiety) یاد می کنند؛ یعنی ترس از این که بدنت مطابق معیار زیبایی جامعه نباشد؛ پشت این اضطراب، یک مسئله اخلاقی پنهان وجود دارد و آن هم این که کسی که خودش را فقط از دید دیگران سبک و سنگین می کند، از یک جایی به بعد دیگر توان این را ندارد که «خودِ واقعی» اش را زندگی کند. رسیدن به حس جمعی «اضطراب» و «کافی نبودن» در دهه های گذشته، بسیاری از کشورهای اروپائی و آمریکا با شعار آزادی پوشش و بدن تلاش کردند مرزهای سنتی عفت عمومی را باردیگر از نو تعریف کنند؛ اتفاقی که در نگاه اول بسیار روشنفکرانه و هنری تلقی می شد که نمونه های آنرا می شد در نقاشی های مدرن تا جنبش های فمینیستی دهه ۶۰ میلادی پیدا کرد؛ موضوعی که بعدها و به مرور به قسمتی از فرهنگ روزمره بدل شد؛ ولی اکنون، بعد از گذشت نیم قرن، همان جوامع با پرسشی جدی روبه رو هستند: آیا این آزادی واقعا انسان را آزاد کرد، یا فقط شکل دیگری از فشار اجتماعی را به دنبال داشت؟ برای مثال زیگموند باومن، جامعه شناس لهستانی تبار در کتاب «زندگی مایع» این وضعیت را این طور توصیف می کند: «در دنیای مدرن، آزادی فردی به نقطه ای رسیده که دیگر نه رهایی می آورد و نه آرامش؛ بلکه به اضطراب دائمی برای انتخاب و دیده شدن تبدیل گشته است.» تا جایی که عده ای از روان شناسان فرهنگی این وضعیت را «فشار پنهان برای نمایش» می نامند؛ فشاری که افراد را وادار می کند تا حتی در رسانه های اجتماعی، بدنشان را مطابق استانداردهای زیبایی غالب تنظیم و آنرا تغییر دهند. نتیجه؟ جامعه ای که شاید در ظاهر آزاد و قید و بندی در انتخاب پوشش ندارد، اما در عمق، گرفتار اضطراب جمعی «کافی نبودن» است. وقتی اخلاق و تعهد به تماشا می نشینند جالب اینجاست که این همه ماجرا نیست در جوامع غربی همزمان با کم شدن چارچوب های پوشش و گسترش آزادی های جنسی، خود این کشورها از کاهش شدید آمار ازدواج حرف زدند. چیزی که جامعه شناسان پیرامونش گفتند؛ وقتی ارزش های سنتی در یک جامعه از بین می رود و بدن و میل جنسی تبدیل به محور رابطه ها می شوند اخلاق هم شکل جدیدی پیدا می کند، اخلاقی که بیشتر بر پایه احساسات شخصی و زودگذر است نه هنجارهای اجتماعی برای همین هم مفهومی مثل عشق تبدیل به رابطه ای مصرفی می شود که فقط تا زمانی ادامه پیدا می کند که احساس لذت و خوشی های آنی در افراد باقی بماند. بسیاری از نظریه پردازان اروپائی در مقالات و کتاب های مختلف باور دارند که فرهنگ برهنگی افراطی در غرب با کالایی شدن آدم ها همراه می شود؛ به تعبیر آنها وقتی ارزش انسان فقط به تصویر بدنش وابسته می شود دیگر از آزادی خبری نیست؛ بلکه الزامی است برای یک رقابت بی انتها جهت دیده شدن. منبع: مهر منبع: كادو دونی 1404/08/01 17:58:05 5.0 / 5 17 تگهای خبر: آرامش , استاندارد , تصویر , رسانه این مطلب کادودونی را می پسندید؟ (1) (0) تازه ترین مطالب مرتبط آیا صنعت نوشت افزار ظرفیت صادرات دارد؟ هر ثانیه تبلیغ در سریال های پلت فرم ها می تواند تا 170 میلیون شهید وحدت امنیت و همدلی در سیستان و بلوچستان مدیون اوست Treppenhausreinigung نظرات بینندگان در مورد این مطلب نظر شما در مورد این مطلب نام: ایمیل: نظر: سوال: = ۳ بعلاوه ۱