هوبر منگارلی رمان نویس فرانسوی درگذشت
كادو دونی: هوبر مَنگارلی رمان نویس فرانسوی برنده جایزه مدیسی 2003 و نامزد گنكور 2019 بر اثر بیماری از دنیا رفت.
به گزارش كادو دونی به نقل از لوفیگارو، هوبر مَنگارلی نویسنده فرانسوی و برنده جایزه مدیسی در سال ۲۰۰۳ كه آخرین رمانش هم در بخش انتخابی گنكور ۲۰۱۹ دیده شده بود، در سن ۶۴ سالگی بر اثر بیماری از دنیا رفت.
این نویسنده ۲۰ رمان نوشته است و خانه نشر بوشه-شاتل ناشر آثار وی با بیان این خبر اظهار داشت: «این خبر خیلی غم انگیزی است. هوبر منگارلی پس از یك مریضی طولانی مدت از دنیا رفته است.»
منگارلی در كنار آنی ارو تنها نویسنده فرانسوی است كه سال قبل وارد بخش انتخابی جایزه معتبر من بوكر بین المللی شد. آخرین رمان او یعنی «سرزمین نامرئی»، سال قبل توسط هیأت داوران جایزه گنكور برگزیده شد و به مرحله دوم این رقابت راه پیدا كرد. او كه سال ۲۰۰۳ با «چهار سرباز» جایزه مدیسی را برده بود، سال ۲۰۱۴ هم توانست با «مردی كه تشنه بود» جایزه های لاندرنو و لوی-گوییو را از آن خود كند.
این نویسنده سفرهای زیادی داشت كه به فاصله كمی بعد از ترك مدرسه آغاز شدند. او بعد از چند سفر در قاره های مختلف در سال ۱۹۹۰ آغاز به نوشتن كرد. اولین كتابش هم بعنوان یك مجموعه كودكان منتشر گردید. قهرمانان او اغلب كودكان بودند و در كتاب «چهار سرباز» هم یكی از چهره های اصلی هنوز در دوران نوجوانی بود. تنش ها و جنگ ها هم نقش بزرگی در داستان های وی داشتند. داستان «چهار سرباز» با فاصله كمی بعد از به انتها رسیدن جنگ جهانی اول در روسیه بلشویك به وقوع می پیوندد و بعد وارد دوران جنگ داخلی می شود. داستان «مردی كه تشنه بود» هم درانتها جنگ جهانی دوم و چند ماه بعد از بمباران هسته ای هیروشیما و ناگازاكی صورت گرفت. اختتام جنگ جهانی دوم، اما این دفعه در آلمان، پس زمینه آخرین رمان او هم بود.
یكی از شاخصه های مهم آثار منگارلی این است كه در آنها از صفت استفاده نمی گردد، انگار كه كوشش برای كمی سازی، اندازه گیری و قضاوت كردن بیهوده است. بنظر می رسد نویسنده فقط به اندازه گیری فضا و زمان، آسمان و زمین و تكرار همیشگی بامداد ها و عصرها و ماه و خورشید اهمیت می دهد. به باور او حداقل می توان به این چیزها اتكا كرد.
در اختتام آخرین رمان منگارلی، راوی نزدیك یك خانه به خواب فرومی رود. او می گوید: "با بوی زنبور عسل به خواب رفتم، بعضی مواقع با صدای گریه نوزادی بیدار شدم كه در نهایت با صدای مادرش آرام شد."
با این حال این لحظه شیرین دوام ندارد. اما این لحظات آرامش هر چقدر هم كه فرار باشند این امید را تقویت می كنند كه صلح جایی برقرار خواهد بود. به یاد می آوریم كه شخصیت كلنل همیشه به سربازانش چه چیزی می اظهار داشت: "خدا را دوست داشته باشید پسرانم، سریع تر می گذرد."
منبع: كادو دونی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب