پسته، مهاجر قدیمی سرزمین ما چرا سرزمین رفسنجان زادگاهش نبود؟ کادو دونی: نویسنده روایت می کند که چگونه شکست در ساخت یک مستند، او را به نوشتن کتابی سه ساله رساند؛ کتابی که تلاش می کند بدون غرق شدن در جزییات فنی، قصه پسته و چالش های کشاورزی امروز را بیان کند. سیدمجتبی حسینی در گفتگو با خبرنگار مهر در رابطه با علت نگارش کتابی در رابطه با سرگذشت پسته، اظهار داشت: ما اغلب فکر می نماییم محصولات کشاورزی که امروز در دسترس ما هستند، از ابتدا به همین شکل فعلی بوده اند؛ درحالی که چنین نیست و بسیاری از آنها، تاریخی برای خودشان دارند. برخی از آنها، در کشور ما نبوده اند و از نقطه دیگری از عالم و طی سفری پُرماجرا به این سرزمین آورده شده اند یا شکل اولیه شان، با شکل فعلی شان تفاوت بسیاری دارد. بطورمثال یک میوه با میوه ای دیگر پیوند خورده و آن چه که ما امروز می شناسیم ایجاد شده است. او اضافه کرد: در رابطه با پسته هم همینطور است. پسته محصول بومی شهر های کویری ایران به ویژه رفسنجان نبوده و طی سده های طولانی، به این مناطق منتقل شده است. ضمن این که پسته، اصالتا به این شکل که همه ما آنرا می شناسیم، نبوده است. این را بگذارید کنار آنکه دسته ای از کتاب ها در ادبیات جهان وجود دارند که تاریخ چنین محصولاتی را روایت می کنند. بطورمثال کتابی وجود دارد که به تاریخ چای و قهوه می پردازد یا کتابی هست که تاریخ پنبه را روایت می کند و کتاب های دیگر. این کتاب ها، داستان پدید آمدن، تطور و گسترش جهانی هرکدام از این محصولات را روایت می کنند. به قولی، تاریخ جهان هستند از زاویه آن محصول. نویسنده کتاب «سرزمین پسته» بیان کرد: برگردم به سؤال شما، تصور من این بود که جای چنین کتابی در رابطه با پسته خالی است، هم به خاطر داستانی که پسته داشته و هم به سبب اهمیت پسته در کشاورزی و اقتصاد ایران. این انگیزه ای شد برای روایت سرگذشت پسته. او درمورد این که مسیر نگارش این کتاب چه طور و در چه بازه زمانی طی شده است؟، توضیح داد: فعالیت اصلی من، ساخت فیلمهای مستند و تولیدات ویدئویی از این دست است و در ابتدا هم بنا داشتم فیلم مستندی در رابطه با پسته کاری در رفسنجان بسازم. بخشی از مصاحبه های آن مستند هم ضبط شده بود؛ اما به خاطر مشکلات گوناگون، ساخت فیلم مستند امکانپذیر نشد. ضمن این که با یک اپیزود مستند هم حق مطلب ادا نمی شد. بنابراین، یک روزی تصمیم گرفتم پروژه ساخت مستند را کنار بگذارم و سراغ نوشتن کتابی در رابطه با پسته بروم. حسینی افزود: بخشی از پژوهش کار قبلا به خاطر فیلم مستند انجام شده بود؛ اما احتیاج به گفت وگوهای بیشتر با اهالی پسته و بررسی منابع مکتوب در این زمینه بود که کم کم آنها هم انجام شد. از ابتدا تا انتهای نگارش کتاب، حدود سه سال طول کشید، گرچه بین آن هرازگاهی من درگیر پروژه های دیگری بودم و نگارش کتاب پیوسته انجام نمی شد. سیدمجتبی حسینی در رابطه با چالش های انجام کار پژوهشی در حوزه کشاورزی که به خروجی تولید یک کتاب هم منجر شود، اظهار داشت: من به شخصه فکر می کنم انجام کارهایی از این دست در زمانه فعلی خیلی دشوار است؛ چونکه نوشتن احتیاج به تمرکز خیلی بالایی دارد، ولی آن قدر تعداد حوادث پیرامون ما بالاست که حفظ تمرکز، گاهی خود به مأموریت غیر ممکن تبدیل می شود. کافی ست به لیست حوادثی که از ۷ اکتبر تا زمان جنگ ایران و اسرائیل روی داده نگاه کنید تا متوجه شوید حجم اتفاقات عجیب و غریبی که هرکدام ظرفیت بلعیدن تمرکز شما را برای هفته ها دارند، چقدر بالاست. او در ادامه اظهار داشت: اما اگر از این مساله که به شکل عمومی برای نویسندگان وجود دارد بگذریم و بخواهم در رابطه با سختی های نگارش کتابی در حوزه کشاورزی بگویم، یکی از چالش ها اینست که چه طور داستان محصولی همچون پسته را روایت کنید، بدون این که وارد جزئیات فنیِ کشاورزی و اقتصادی شوید. همان گونه که می دانید، وقتی پای چنین محصولاتی به میان می آید، شما با انبوهی از جزئیات فنی و علمی رو به رو هستید. از اعداد و ارقام گرفته تا اصطلاحات علمی و توضیحات فنی طولانی؛ اما اگر بخواهید کتابی برای مخاطب عام بنویسید، لاجرم باید بشکلی از کنار این اعداد و مسایل فنی بگذرید و قصه ها و ماجراها را روایت کنید. چگونگی انجام این کار، یکی از چالش های نوشتن این کتاب بود. او در رابطه با مخاطب کتاب «سرزمین پسته» نیز اظهار داشت: کتاب برای مخاطب عام نوشته شده و کوشش شده که یک کتاب اقتصادی یا کشاورزی نباشد. همینطور تاریخ پسته بگونه ای روایت شده که برای مخاطبی که هیچ اطلاعات قبلی در رابطه با پسته ندارد، به قدر کافی گویا باشد. نویسنده کتاب «سرزمین پسته» در پاسخ به این سوال که «پس از گردآوری اطلاعات و نگارش این کتاب، دیدگاه شما در رابطه با کشاورزی در ایران چه تغییری کرد؟» بیان کرد: بزرگ ترین تغییر، درک جدیدی بود که در مورد مسایل کشاورزی و اقتصاد ایران پیدا کردم. اغلب ما در ایران، مشکلاتی را که در کشور با آنها مواجه هستیم، خاص کشور خودمان می دانیم. از مسایل در ارتباط با آب گرفته تا اختلافات ملی و محلی، تا تبعاتی که کشاورزی انبوه برای اقلیم پیرامون آن دارد و غیره؛ درحالی که بسیاری از این مشکلات و مسائل، کم وبیش در دیگر نقاط دنیا نیز وجود دارند و کشور ما در این مورد ها اصلا یک استثناء محسوب نمی گردد. اگر چنین درکی داشته باشیم، احیانا برای چاره اندیشی در رابطه با آن مسایل و مشکلات، ذهن آرام تر و توان بیش تری داریم. خلاصه اینکه تعدادی از آنها، در کشور ما نبوده اند و از نقطه دیگری از عالم و طی سفری پُرماجرا به این سرزمین آورده شده اند یا شکل اولیه شان، با شکل فعلی شان تفاوت بسیاری دارد. ضمن اینکه با یک اپیزود مستند هم حق مطلب ادا نمی شد. همان گونه که می دانید، وقتی پای چنین محصولاتی به میان می آید، شما با انبوهی از جزییات فنی و علمی مواجه هستید. منبع: kadodooni.ir 1404/09/03 10:40:04 5.0 / 5 7 تگهای خبر: ادبیات , تولید , سفر , فیلم این مطلب کادودونی را می پسندید؟ (1) (0) تازه ترین مطالب مرتبط پارچه ایرانی برای چادر در کشور وجود ندارد نبردی بعد از نبرد رادیکالیسم سیاسی آمریکا را به تمسخر می گیرد وعده ایجاد یک صندوق ارزی ۲۰ میلیون یورویی برای سینما تهران نماد قدرت ایران است نظرات بینندگان در مورد این مطلب نظر شما در مورد این مطلب نام: ایمیل: نظر: سوال: = ۱ بعلاوه ۳