مختار در موکب ها، یوسف در خیابان های عراق

کادو دونی: در کشور عراق، ماشین های حمل کپسول گاز از موسیقی متن حضرت یوسف استفاده می نمایند و به شکلی این موسیقی به برند این صنف تبدیل گشته است.

به گزارش کادو دونی به نقل از خبرگزاری مشرق

، در عراق، تعدادی از سریال های ایرانی به بخشی از زندگی مردم راه یافته اند. از محبوبیت مختار در موکب های مسیر مشایه تا شنیدن موسیقی حضرت یوسف در خیابان ها، این آثار توانسته اند در فرهنگ عراقی ها ریشه بدوانند و اربعین جلوه ای تازه از این نفوذ را نشان داده است.
وقتی خبر بازپخش سریالی چون مختار به گوش می رسد، فضای مجازی پر می شود از شوخی ها با این سریال. اما جالب است که در عراق هم این سریال خیلی بیشتر از ایران مورد توجه قرار گرفته است؛ طوری که در ایام گذشته، علی رُکاب، فعال حوزه کتاب، عکسی منتشر نموده بود از یکی از موکب ها که روی پرده، قسمت آخر مختار را تماشا می کردند.
حتی در میانه مسیر مشایه هم پر است از تصاویر مختار و کیان. سریال بسازیم تا اثر فرهنگی بگذاریماین اتفاق که بتوانیم با یک محصول فرهنگی در کشور خارجی نفوذ داشته باشیم، طوری که مردم آن کشور با اثر عجین شوند، کم سابقه است. دو سریال تاریخی ایرانی این عجین شدگی را داشته اند؛ نه تنها در عراق بلکه در خیلی از کشورها. حتی عمران محمداف، فعال رسانه ای اهل آذربایجان، می گوید که تا سال ها پس از پخش سریال حضرت یوسف، مردم آذربایجان نام فرزندانشان را «یوسف» می گذاشتند.
از آن جالب تر این که در کشور عراق، ماشین های حمل کپسول گاز از موسیقی متن حضرت یوسف استفاده می نمایند و به شکلی این موسیقی به برند این صنف تبدیل گشته است. فقط تاریخی نسازیمالبته اثر سینمایی «خدای جنگ» هم در کشور لبنان در ایام پس از جنگ تحمیلی رژیم صهیونیستی پخش گردید که در مرتبه اول کاری قابل قبول بود. عمران محمداف درباب آثار سینمایی چون به وقت شام ابراهیم حاتمی کیا هم می گوید که در کشورش مشتری خوبی داشت آن برهه زمانی.

نفوذ فرهنگی از راه فیلم و سریال آسان تر از موسیقی و کتاب است و البته در برهه هایی توانسته ایم در این راه موفق عمل نماییم، اما در سالهای گذشته این اتفاق نادیده گرفته شده است. البته شاید با آثاری چون حضرت موسی ساخته ابراهیم حاتمی کیا و سلمان اثر داود میرباقری، باردیگر به این جایگاه برسیم. با این وجود، این آثار اغلب تاریخی هستند و در عرصه سبک زندگی و موضوعات دیگر، در ارسال فرهنگ ضعف داریم. در دام ترکی سازی نیافتیم!
کشور ترکیه با یک قالب تکراری فیلم نامه ای توانسته است با عوامل جذابیتی مانند مکانهای زیبا، موسیقی و داستان های عاشقانه، کشورهای مصرف کننده همسایه را به دیدن آثارش وادار کند. اما در مقابل علاوه بر این که ما خودمان به دام همین کلیشه افتاده ایم( به صورت مثال سریال شغال در نمایش خانگی در ابتدا شبیه به یک اثر ترکیه ای است) نتوانسته ایم کشورهای اسلامی و شیعه، که قرابت فرهنگی بسیاری با ما دارند، با خود همراه نماییم.
یا بهتر است بگوییم نتوانسته ایم سریالی درخور فرهنگ چند کشور برای توزیع و ارسال فرهنگ مان تولید نماییم. حتی آثار درخور موجود را هم خود آن کشورها برای خودشان بومی سازی می کنند؛ مانند سریال شهرزاد در ترکیه و سریال آقازاده در شبکه MBC عربستان برای عراق. این کار پول هم دارداگر از بحث گسترش فرهنگی بگذریم، این کار می تواند درآمد خوبی هم داشته باشد. به صورت مثال، طبق یک مقاله ترکیه ای، پخش سریال های ترکیه ای در ۱۵۰ کشور توانسته است ۵۰۰ میلیون دلار درآمد ایجاد نماید.
منبع: فارس

مختار در موکب ها، یوسف در خیابان های عراق

کادو دونی: در کشور عراق، ماشین های حمل کپسول گاز از موسیقی متن حضرت یوسف استفاده می نمایند و به شکلی این موسیقی به برند این صنف تبدیل گشته است.

به گزارش کادو دونی به نقل از خبرگزاری مشرق

كادو دونی