واکنش به ایرادهای رضا رشیدپور
کادو دونی: ساسان والی زاده یادداشتی در پاسخ به «ایرادهای رضا رشیدپور به متن رییس جمهور» نوشته است.
به گزارش کادو دونی به نقل از ایسنا، سیدابراهیم رئیسی، رییس جمهور با حضور در مقبره سیمون بولیوار، رهبر انقلاب های آزادی بخش آمریکای لاتین، با اهدای تاج گل به مقام این سیاست مدار فقید ونزوئلایی ادای احترام کرد و در یادداشتی در یادبود او نوشت: «مبارزات مردم آمریکای لاتین به ویژه مردم ونزوئلا مقابل نظام سلطه و استکبار جهانی قابل تقدیر می باشد. بدون تردید راه استقلال و آزادی و اجرای عدالت مقاومت و ایستادگی می باشد، بدون تردید مردم ونزوئلا و دولت می توانند کشور خودرا بدون دخالت بیگانگان به ویژه آمریکائی ها بسازند. بامید پیروزی نهائی و اجرای عدالت.»
در ادامه رضا رشیدپور در واکنش به این متن که در پاد انتشار یافته است نوشت: «این که در سه جمله، دو بار از فعل "می باشد" استفاده شود، خوب نیست.
اینکه در دو جمله، دو بار از "بدون تردید" استفاده شود، خوب نیست.
اینکه به امید را "بامید" بنویسیم، خوب نیست.
اینکه خصوصاً را "بویژه" بنویسیم، خوب نیست.
اینکه چنین عکسی را "پاد" منتشر کند، خوب نیست.»
حالا در واکنش به این مساله ساسان والی زاده، دکترای زبان و ادبیات فارسی در یادداشتی درباره ی «ایرادات رضا رشیدپور» نوشته است: «جناب رشیدپور، با تشکر از مداقه و ظریف بینی شما، درباره ی این یادداشت با این گمان که تنها قصدتان تذکار درست نویسی است چند نکته را در قامت کسی که درس خارج (!) زبان و ادبیات فارسی را خوانده، عرض می کنم.
درباره ی کلمه «بویژه» اینگونه نیست که پیوستگی «با» به کلمه پسین قاعده باشد، بر حسب اتفاق «ب» صفت ساز و قیدساز بایستی به کلمه بعدی خود بچسبد.
آن چنان که فردوسی می گوید:
«بترسم ز آشوب بدگوهران
به ویژه ز دیوان مازندران.»
دلیل آن هم آشکار است، این پیوستگی یک نوع دستوری مستقل می سازد بدین سبب اگر شما «بویژه» را «به ویژه» می نویسید، خطا کرده اید و املای آقای رییس جمهور صحیح است.
درباره ی «بامید» در متون متقدمین به همین صورت به کار می رود:
«برافروخت رودابه را دل ز مهر
بامّید آن تا ببیندْش چهر.»
جدانویسی آن تنها درصورتی صحیح است که بصورت «نیم فاصله» نوشته شود و جدانویسی آن بصورت دو کلمه نادرست است.
درباره ی «می باشد» چون مصدر آن از ریشه اصلی فعل نیست استمرار بخشیدن با پیشوند «می» درست نیست و غلط رایج است.
درباره ی تکرار «بدون تردید» از آنجائیکه این کلمه «قید تاکید و یقین» است، تکرار آن سنت ادبی و حتی از مصادیق آرایه است. تکرار قید و ضمیر و فعل شیوه مشترک شعر متقدمان و شعر متأخران است و به لحاظ سبک شناسی می تواند بیان کننده سبک شخصی باشد، خاصه در مورد «قید» و به ویژه «قید تاکید».
بطور کلی تکرار (چنان که آمد) اگر حشو و زاید نباشد را باید از دید آرایه دید، آنچنان که حسین منزوی می گوید:
باردیگر راه غنا می زنـد ترانه مـــــن
باردیگر می شکفد شعر عاشقــانه من
و یا خود شما تکرار «خوب نیست» را آرایه تعریض خود کرده اید.»
منبع: kadodooni.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب