اعظم تمام زاده با كادو دونی مطرح كرد؛
نخستین چادرم را برادرم علی برایم هدیه خرید
کادو دونی: به گزارش کادو دونی، خواهر شهید روحانی مدافع حرم حجت الاسلام علی تمام زاده، اظهار داشت: نخستین چادرم را علی با پول تو جیبی هایی که پس انداز کرده بود، هدیه خرید.
به گزارش کادو دونی به نقل از مهر، گروه فرهنگ و ادب_ الناز رحمت نژاد: علی تمام زاده ۲۵ فروردین ۱۳۵۵ در خانواده ای مذهبی در شهر تهران به دنیا آمد. او نخستین فرزند خانواده بود. دو سالش بود که از تهران به کرج آمدند و در خیابان ولیعصر (عج) محله اسلام آباد ساکن شدند. بعد از گرفتن دیپلم و مطالعه کتاب های شهید مطهری (ره) و آشنایی اش با شخصیت و اندیشه این شهید بزرگوار، طلبگی را انتخاب نمود. ابتدا به حوزه علمیه آیت الله ایروانی واقع در چهارراه مولوی تهران رفت و دوران تحصیل خویش را تا سطح ۲ آنجا گذراند. سپس به کرج برگشت و در حوزه علمیه امام جعفر صادق (ع) ادامه تحصیل داد. در خیلی از برنامه های فرهنگی، تبلیغی و جهادی بخصوص در زمینه روشنگری و مقابله با جریان های فکری مانند دراویش و فرقه های خاص فعال بود و بدون هیچ حمایتی، طراحی برنامه های اعتراضی به این پدیده ها را راه اندازی می کرد. نخستین نشریه خویش را با نام شهید مدافع حرم، علیرضا توسلی در دهه ۹۰ به چاپ رساند و وبلاگ مدافعون و چند نشریه دیگر در کرج و سوریه، امتداد کارهای فرهنگی اش شد. بعد از شروع جنگ در سوریه عزم خویش را جزم کرد که خودش را به آنجا برساند. اما اعزام برای یک روحانی که سوابق نظامی نداشت به همین راحتی نبود. بعد از مدتی راه چاره را در آن دید که با پاسپورت یکی از رزمنده های فاطمیون راهی سوریه شود. از اعضای فاطمیون شد و بااستفاده از همان پاسپورت افغانستانی سال ۱۳۹۳ به سوریه رفت. پنج هفته از حضورش در سوریه و تیپ فاطمیون که گذشت مأمورین حفاظت پی به هویت جعلی اش بردند از سوریه اخراجش کردند. او که در سوریه با ابوحامد آشنا شده بود، بعد از شناسایی و اخراجش برای دومین بار با پادرمیانی ابوحامد به سوریه رفت. علی تمام زاده در مواقعی که به مرخصی می آمد کارهای فرهنگی خویش را انجام می داد. او برای معرفی شهدای مظلوم فاطمیون تا جایی که می توانست کار کرد و نخستین نشریه در مورد شهید علیرضا توسلی (ابوحامد) را تدوین و منتشر نمود. حاج علی آبان ۱۳۹۴ برای بار سوم به سوریه اعزام شد و به جنوب غربی حلب رفت. روز ۱۵ آبان پس از آن که در مقر فاطمیون واقع در باغ مثلثی زیتون، همه نماز بامداد را به امامت او اقامه کردند، آنجا زیر آتش سنگین تکفیری ها قرار گرفت. مشغول عقب کشیدن همرزمان مجروح خود بود که بر اثر برخورد گلوله به پهلویش در ۲۹ سالگی به شهادت رسید. خبرنگار فرهنگ مقاومت خبرگزاری مهر، به خاطره گویی با اعظم تمام زاده خواهر شهید روحانی مدافع حرم حجت الاسلام علی تمام زاده پرداخته است که مشروح آن در ادامه می آید؛ وقتی علی می خواست طلبه بشود، مادرمان راضی بود اما پدرمان خیلی موافق نبود. دوست داشت علی تحصیلات دانشگاهی داشته باشد. علی با اطلاع مادر طلبه شد، اما پدر خبر نداشت و علی تا مدت ها پنهانی درس می خواند. کتاب هایش را هم جلو چشم نمی گذاشت؛ تا این که بابا و مامان به حوزه آیت الله ایروانی جشن تلبّس طلبه ها دعوت شدند. در جشن طلبه ها یکی یکی می آمدند و ملبّس می شدند. وقتی نوبت علی شد و عمامه برسرش گذاشتند، بابا بیشتر از مامان خوشحال شد که مامان همانجا در جشن به بابا اظهار داشت: " خوشحالی؟ تو که راضی نبودی علی طلبه بشه! می بینی چه شیرینِ طلبگی و لباس روحانیت پوشیدن پسرمون؟ " چادری که با پول تو جیبی ها خریده شد از مدرسه به خانه آمدم. وارد که شدم دیدم علی و مادرم با هم صحبت می کنند. تا من را دیدند از هم جدا شدند. حدس زدم که صحبت هایشان راجع به من بوده باشد. رو به مامان گفتم: " در مورد من با داداش علی، چی به هم می گفتین؟ " مامان اظهار داشت: " علی می گه خواهرم دیگه بزرگ شده، باید چادر بپوشه. " گفتم: " من شرایط خریدن چادر ندارم! " علی متوجه این حرفم شد. رفت و با پول تو جیبی های خودش که پس انداز کرده بود، نخستین چادر را برایم خرید و هدیه داد. بسم الله یادتون نره حواسش به همه چیز ما بود. سر سفره که می خواستیم غذا بخوریم، از تک تکمون می پرسید: " بسم الله گفتین؟ " گاهی می گفتیم بله، گاهی هم می گفتیم نه یادمون رفت. علی می خندید و می اظهار داشت: " چه طور غذا خوردن یادتون نمی ره؟ بسم الله گفتن یادتون می ره؟ همیشه بسم الله بگید بعد غذا بخورید. " شب بله برون معلم پرورشی خواهرم مریم رفته بود مرخصی. جای خودش، دوستش زهرا خانم را فرستاده بود. وقتی مریم می بیند زهرا خانم مؤمن، محجبه، متین و باوقار است، به خانواده پیشنهاد می دهد. مامان رفت زهرا خانم را دید و خوشش آمد و مبحث را با علی در بین گذاشت. علی و زهرا زیر نظر خانواده ها با هم صحبت می کردند. جشن ازدواجشان روز ولادت حضرت زینب (س) اجرا شد. شب بله برون وقتی پدر عروس اظهار داشت: چه قدر مهریه کنیم؟ " علی اظهار داشت: " مهریه که دیگه دست شما و عروس خانومه". بعد با خنده نگاهی به پدرم کرد و افزود: " اگر پدر و مادرم بعداً مجازاتم نکنن، هر چه شما تعیین کنید به مدد الهی قبول می کنم. " انگار همان شب مهرش به دل پدر عروس افتاد که ۱۲۰ سکه بهار آزادی را کرد ۱۴ تا! علی هم خندید و اظهار داشت: " تا حاج آقا پشیمون نشدن، یک صلوات مرحمت کنید. " مِثلِ علی آقا مهدی، دوست علی که بعدها داماد خانواده تمام زاده شد، دوست داشت در همه زمینه های اخلاقی، اعتقادی، رفتاری، حتی لباس پوشیدن و نماز خواندن مثل علی باشد. این فقط خواسته آقا مهدی نبود. در منطقه اسلام آباد کرج بسیاری از هم سن و سالهای آقا مهدی، علی را بعنوان کسی که اخلاق خوبی دارد، دوست داشتند. بچه ها را تحویل می گرفت و برای آنها ارزش قائل می شد. بچه ها تمام هفته را صبر می کردند تا آن یک روزی که علی به مسجد می آمد، برسد و او را ببینند. اصلاً دلیلِ باز شدنِ پای آقا مهدی به مسجد ولیعصر (عج) کرج، و بعد گروه مقاومت شهید کلاهدوز همین رفتار شاد علی آقا و برخوردهایش بود. آقا مهدی پسر بچه ده ساله ای بود که تا پایش را می گذاشت داخل مسجد، علی صدایش می کرد و می اظهار داشت: " آقا مهدی، بدو که آبدارخونه منتظرته." انگار می دانست وقتی آقا مهدی قندانِ پلاستیکیِ قرمزِ آبدارخانه را بر می دارد و پشت سر تقسیم کننده چای، راه می افتد، مثل این بود که تمام کیف و خوشی دنیا نصیبش شده! مطالبه پول نمی کرد علی سه ماه برای کار تبلیغی به مدارس آموزش پرورش رفته بود، سال بعد هم از آن مدرسه درخواست نمودند که همان روحانی سال قبل را برای اینجا اعزام کنید! محمود دهقاندار مدیر ارشاد اسلامی ماهدشت با علی درمیان گذاشت و علی هم بدون درنگ قبول کرد. چند وقتی گذشت، محمود دهقاندار مسئول اعزام بود، با مدیر مدرسه صحبت کرده و پرسیده بود سال قبل به روحانی اعزامی (علی تمام زاده) چقدر حقوق دادید؟ مدیر هم گفته بود متأسفانه مبلغی نداده ایم! ایشان هیچگاه از ما مطالبه پول نکرد! علی واقعاً به دنیا و بازی هایش اعتقاد نداشت و فقط به تکلیفش عمل می کرد. گَردی از دنیا بر دامن علی ننشته بود برادرم مستأجر بود و برای تأمین مخارج زندگی زیر بار بسیاری از شغل ها که باعث گرفته شدن حریتش می شد نرفت! وقتی هم دستش خالی می شد به میدان کارگران شهر می رفت و بعنوان کارگر بنایی سرکار می رفت! گاهی لباس روحانیت به تن داشت و دست هایش اثر کچ کاری! جمله سردار ذوالنور در مراسم وداع با پیکر برادرم تعبیر زیبایی بود: "گَردی از دنیا بر دامن این شهید ننشسته بود". علی شلمچه علی هر هفته پس از نماز جمعه روبه روی مصلی امام خمینی (ره) کرج می ایستاد، داد می زد و نشریه شلمچه را توزیع می کرد و برای همین در بین بچه های کرج به علی شلمچه معروف شده بود. هویت جعلی به علی می گفتیم: " در کشور خودمان خیلی کارها هست که می تونی انجام بدی؛ چرا می خوای بری سوریه؟ " ولی او اولویت را در سوریه رفتن می دید. رفتن یک روحانی غیرنظامی به سوریه خیلی سخت بود و با رفتنش مخالفت می کردند. تا آنکه تصمیم گرفت با هویت جعلی به سوریه برود. علی آغاز کرد به تمرین زبان و لهجه دری، حتی گاهی در مکالمات روزانه با همسر، دختر و دوستانش با زبان و لهجه دری صحبت می کرد. نمی خواست کسی چیزی بفهمد. چند باری هم به همسرش گفته بود کهریزک مهاجر افغانستانی زیاد است، بَد نیست گاهی با زبان خودشان برایشان روضه بخوانم. چون رضایت همسرش زهرا خانم برایش مهم بود، علی بالاخره نیتش را آشکار کرد. زهرا خانم، مادرم، من و خواهرهایم مخالف بودیم علی با هویت جعلی به سوریه برود. می ترسیدیم لو برود و در ایران برایش دردسر درست شود. علی می اظهار داشت: " شلوغش نکنید! اصلاً از کجا معلوم قبول کنن برم؟ بی جهت نگران نباشید. " زهرا خانم می اظهار داشت: " این علی آقا تا حالا هر کاری خواسته کرده و هیچ چیز هم مانعش نشده. " فرازی از وصیت نامه با نام و یاد خدای مهربان و با درود به ارواح طیبه شهدای جهان اسلام و با سلام و دعای خیر به پیشگاه آقا صاحب الزمان (عج) و آرزوی سر سلامتی رهبر معظم انقلاب آیت الله العظمی سید علی حسینی خامنه ای (مدظله العالی). شب عملیات است و رزمندگان با تجهیزات عازم خط نبرد حق ضد باطل هستند. این عملیات از آنجا اهمیت فراوان نسبت به دیگر عملیات ها دارد که برای دفاع از شیعیان مظلوم شهر های سوریه تدارک دیده شده است. مردم مظلومی که ماه ها در محاصره هستند و تنها از راه هلیکوپتر آذوقه دریافت می کنند. امشب دوم محرم است، ما هم اقتدا کردیم به امام حق طلبان و کربلایی شدیم. حتی از این که کِی یک شکم سیر نان خالی بخورند عاجزند و به قدری در مضیقه هستند که آرد را با پوست درختان دیگر خمیر می کنند تا حجم زیادی پیدا کند تا بتوانند چند روزی بیشتر محاصره را تحمل کنند. ان شاء الله با غیرت رزمندگان حزب الله، برادران ایرانی، فاطمیون، حیدریون و زینبیون این محاصره خواهد شکست و پیروزی از آن مؤمنین و متقین است. پدر خوب و مهربانم و مادر عزیزتر از جانم، از شما به خاطر این که فرزندتان را با راه و مکتب خاندان (ع) آشنا کردید تشکر می کنم و ممنونم. ممنونم از این که پدر مهربان من با نان حلال مرا بزرگ کرد و مادر خوبم با مجلس روضه خاندان (ع) و محبت آنها تربیتم نمود. هیچ وقت عرق های پدرم را زیر تیغ تابستان و در اوج گرما که با زبان روزه کارگری می کرد تا نان حلال و طیب و طاهری بر سرسفره خانواده خود بگذارد فراموش نمی کنم. چند کلامی با فرزندانم، فاطمه عزیزم، دختر خوب، پاک، نجیب، متدین، باوقار، خانم مهربان و قشنگ من، خیلی دوست داشتم همین الآن دستت را بسان رسول الله (ص) که دست فاطمه زهرا (س) را می بوسید، می بوسیدم چون که تو هم نام فاطمه زهرا (س) هستی. برایم خیلی عزیزی خیلی. و آقا محمدهادی، پسر قشنگ و خوشگل من، من برای عزت دین اسلام به جهاد رفتم. پسر خوب و رئوفم، خدا می داند که یک دل سیر دلم برائت تنگ شده و دوست دارم بغلت بگیرم. و دور سرم بچرخانم. عزیزم اگر از سن طفولیت عبور کردی پسر مودبی برای مادرت باش، تکیه گاه خانواده باش، مسیر خاندان (ع) را فراموش نکن، با افراد باایمان نشست و برخاست کن و دوستان با ایمان انتخاب کن. چند کلامی با همه دوستان آشنایانم، بدانید من برای هیچ چیز به سوریه نرفتم که اهداف مادی داشته باشم. برای هدف مقدس دفاع از نوامیس، کیان مسلمین و برای مقابله با استکبار و رأس آن رژیم جعلی و سفاک و کودک کُش و جنایت پیشه صهیونیستی رفتم. هر چه در توان دارید بر این رژیم جعلی فریاد بکشید و خشم و نفرتتان را نثار آن کنید. فرموش نکنید که همه ما شیعه علی بن ابابی طالب (ع) هستیم و شیعه علی (ع) ذلت نمی پذیرد. یا علی. علی تمام زاده (ابوهادی)
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب