هوش مصنوعی تهدیدی برای قابلیتهای ذهنی و عاطفی کودکان به گزارش کادو دونی، یک پژوهشگر اظهار داشت: ورود بدون مطالعه اسباب بازیهای مبتنی بر تکنولوژی های نوین مانند هوش مصنوعی، می تواند قابلیتهای شناختی، عاطفی و اجتماعی کودکان را در بلند مدت تضعیف و وابسته کند. بهنام زنگی پژوهشگر و آموزشگر صنایع فرهنگی، در گفتگو با گزارشگر مهر، در رابطه با اسباب بازیهای هوش مصنوعی اظهار داشت: تحول، اجتناب ناپذیر است. فناوری ها هر روز محصولات جدیدی در اختیار ما قرار می دهند و قلمرو فناوری در صنعت بازی و سرگرمی نیز به سرعت درحال توسعه است. اما مسئله می تواند جنبه های فرهنگی و تربیتی بازی ها را تحت الشعاع قراردهد. برای مواجه ای هوشمندانه با محصولات و فرآیندهای جدید، ما نباید صرفا منتظر بمانیم تا این محصولات تجربه شوند و سپس عوارض شان مشخص یا آثار سوء احتمالی آن ها بعد از مبتلا شدن بر ما آشکار شود. وی اضافه کرد: تغییراتی که بوسیله بازی می تواند در کودکان و نوجوانان بروز کند اساساً در طی زمان مشخص می شود در زمان نیاز است که ما با ورود گسترده محصولات به بازار، پاسخ علمی و دقیقی در باره تأثیرات قابل اثبات و اندازه گیری سازنده یا مخرب آن ها داشته باشیم. این پژوهشگر اظهار داشت: آثار بازی و سرگرمی بر روی افراد، نتیجه ذاتی شده است و در طی زمان شکل می گیرد. بنابراین، تجربه زیسته یا مطالعات تجربی باید به کمک مطالعات تحلیلی بیایند تا بتوان در باره مخرب یا سازنده بودن بازی ها به شکل علمی نظر داد. اما باید توجه کرد که سرمایه های نسلی که در استفاده از فناوری های نوین و بازی ها و سرگرمی های چندرسانه ای تربیت می شوند و شکل می گیرند، خیلی ارزشمندتر از آن هستند که در عرصه ای مانند صنعت بازی و سرگرمی منتظر آن بمانیم که ابتدا تحت تاثیر قرار بگیرند و سپس برای آنها چاره جویی نماییم. وی اضافه کرد: کارشناسان علوم شناختی باید مطالعه کنند که یک اسباب بازی با فناوری های چندرسانه ای جدید چه تاثیری بر پتانسیلهای شناختی کودک می گذارد. متخصصان علوم تربیتی و رشد نیز باید تاثیر آن بر روند تربیت و پرورش کودک را بررسی نمایند. این یک کار چندبعدی و بین رشته ای است و در مورد فرهنگ و علوم انسان شناسی نیز صدق می کند. هر فناوری یا اسباب بازی جدید بتواند پتانسیلهای فرد را تقویت کند، مفید است این کارشناس و مدرس دانشگاه اظهار داشت: هر فناوری یا اسباب بازی جدید، اگر بتواند پتانسیلهای فرد را تقویت کند، طبیعتاً مفید می باشد. اما اگر نتواند، یا سازوکارها و امکاناتی برای جایگزینی قابلیت های ذهنی و فیزیکی فرد عرضه کند، بمرور زمان بخشی از پتانسیلهای فردی را وابسته و ضعیف خواهد ساخت و بلااستفاده خواهدنمود. این روند می تواند معیاری برای تشخیص بازی ها یا اسباب بازی های مضر باشد. مثال ساده آن، وابستگی به ماشین حساب برای چهار عمل اصلی است که می تواند به مرور، توانایی محاسبات ذهنی را تضعیف کند. اسباب بازیهای جدید هم از این قاعده مستثنی نیستند. اگر یک وسیله یا فرایند، پتانسیلهای ذهنی، عاطفی یا اجتماعی کودک را تحت الشعاع قرار دهد، در بلند مدت آثار مخرب خواهد داشت. وی اضافه کرد: در دنیای امروز که خانواده ها اغلب تک فرزند هستند، این خطر بیشتر احساس می شود. بازی هایی که به طور عمده به علت توسعه فناوری ها ماهیتی فردی پیدا کرده اند یا با در آنها بازی با افراد مجازی یا ناشناس صورت می گیرد، مهارت اجتماعی شدن کودک را به مخاطره می اندازند. در حالیکه، بازی ها باید مهلتی برای مشارکت پذیری و فراگیری تعاملات بین فردی باشند. این خطر در رابطه با فناوری های حوزه بازی وجود دارد که اگر اسباب بازی داشته باشیم که بوسیله فناوری های چندرسانه ای و دیجیتال تا حد ممکن پاسخگوی نیازهای عاطفی او باشد یا جایگزینی برای روابط و مسیرهای عاطفی او شود، تغییرات در عواطف و رفتارهای حسی کودک نگران کننده خواهد بود. زنگی اظهار داشت: کودک باید ارتباط را با خانواده، همسالان و انسان های حقیقی تمرین کند و این مهارت به صورت مطلوب بوسیله ابزار یا ماشین قابل دستیابی نیست، چون آن کیفیت و غنای ارتباط حقیقی را نخواهد داشت. این می تواند پتانسیلهای عاطفی و روابط حقیقی کودک را تحت تاثیر منفی قرار دهد. وی تصریح کرد: خیلی از کارشناسان باور دارند حتی اسباب بازیهای فعلی (غیرهوش مصنوعی) ممکنست با محدود کردن تحرک فیزیکی کودک به او ضرر برسانند. ورود هوش مصنوعی به این عرصه، اگر بدون مطالعه باشد، می تواند چالش ها را پیچیده تر کند. البته این به مفهوم نادیده گرفتن جنبه های مثبت نیست. برخی بازیهای دیجیتال می توانند به تقویت سرعت انتقال یا دیگر پتانسیلهای شناختی کمک کنند، اما شرط آن، «تناسب با رشد کودک» و «مطالعه دقیق» پی آمدهای طولانی مدت آنست. این مدیر فرهنگی اظهار داشت: در علوم تجربی، وقتی دارو یا روش درمانی جدیدی ابداع می شود، بعد از آزمایش و پایش نتایج و عوارض، در مورد آن قضاوت می شود. برای اسباب بازیهای برپایه فناوری های نوین نیز باید چنین روالی منظور شود. باید در گذر زمان، نتایج مثبت و منفی به دقت پایش و اندازه گیری شود تا بتوان آنرا مدیریت کرد. فناوری های حوزه سرگرمی و اسباب بازی، در هدایت اجتماعی و تربیت نسل آینده خیلی مؤثر هستند وی اضافه کرد: خیلی از بازیها و ابزارهای جدید، به صورت غیرمنتظره ای زندگی جمعی و خانوادگی ما را تحت تاثیر قرار داده اند. این فناوری ها گاهی مردم را از هم دور می کنند. در گذشته، حتی در جمع های عمومی، ارتباط و گفتگوی صمیمی بین افراد بیشتر بود. مهمانی ها و آئین های جمعی، مهلتی برای تمرین مشارکت و کار گروهی بودند و حتی بازی های ایرانی نیز به طور عمده ماهیتی جمعی داشتند. امروزه این سازوکارهای مهم جمعی به شدت تحت تاثیر فضای مجازی و فردگرایی ناشی از برخی فناوری ها قرار گرفته اند و فضای به اشتراک گذاری تعلقات و خاطرات مشترک ما محدود شده است. زنگی اظهار داشت: پیشنهاد من این است که دستگاه های فرهنگی کشور باید به عنوان یک اصل مهم، این نکته را درنظر داشته باشند که فناوری های حوزه سرگرمی و اسباب بازی، در هدایت اجتماعی و تربیت نسل آینده خیلی مؤثر هستند. پذیرش این مسئله ما را مجاب می کند که قبل از بروز ناهنجاری های تربیتی در کودکان و نوجوانان، نسبت به مدیریت آن چاره جویی و اقدام نماییم. وی تصریح کرد: هر بازی یا اسباب بازی جدیدی که وارد بازار می شود یا در داخل تولید می شود، باید به روش علمی و با مشارکت متخصصان ذیربط مورد پژوهش و بررسی قرار گیرد. نگاه نباید صرفا مبتنی بر سانسور یا ممیزی محدودکننده باشد. گاهی امکان دارد یک بازی با اندکی اصلاح، از جنبه منفی خارج شده و به یک ابزار سازنده تبدیل گردد. این پژوهشگر اظهار داشت: باتوجه به اینکه جامعه در هر صورت به هر طریقی به محصولات و فناوری های نوین دسترسی خواهد یافت، بهتر است راه کاری منطقی، علمی و نظارت شده برای مهار آثار مخرب این فناوری ها در زمینه بازی و اسباب بازی پیدا نماییم تا هم نیاز کاربر و مصرف کننده برآورده شود و هم آثار آن در طی زمان تحت مدیریت و مراقبت باشد. به طور خلاصه برای مواجه ای هوشمندانه با محصولات و فرآیندهای جدید، ما نباید فقط منتظر بمانیم تا این محصولات تجربه شوند و سپس عوارض شان مشخص یا آثار سوء احتمالی آن ها پس از مبتلا شدن بر ما آشکار شود. زنگی عنوان کرد: کودک باید ارتباط را با خانواده، همسالان و انسان های واقعی تمرین کند و این مهارت به شکل مطلوب بوسیله ابزار یا ماشین قابل دستیابی نیست، چون آن کیفیت و غنای ارتباط واقعی را نخواهد داشت. نگاه نباید فقط مبتنی بر سانسور یا ممیزی محدودکننده باشد. منبع: كادو دونی 1404/10/05 15:44:43 5.0 / 5 14 تگهای خبر: آموزش , اسباب بازی , تخصص , تولید این مطلب کادودونی را می پسندید؟ (1) (0) تازه ترین مطالب مرتبط صحبت های بازیگر مشهور هالیوودی درباره ی تمایلش برای خودکشی مقایسه جالب گردشگر استرالیایی بین ایران و مصر سبد تولید را متنوع کنید مثل ترکیه آغاز شیش ماهه مهران مدیری از 4 دی ماه نظرات بینندگان در مورد این مطلب نظر شما در مورد این مطلب نام: ایمیل: نظر: سوال: = ۱ بعلاوه ۱