نویسنده عروسک گردان مخالف حملات اتمی آمریکا درگذشت کادو دونی: مارک استرین نویسنده و ناشر آمریکایی که با حملات اتمی آمریکا و گسترش سلاح های هسته ای مخالف بود، بر اثر نارسایی قلبی دار فانی را وداع گفت. به گزارش کادو دونی به نقل از آسوشیتدپرس، مارک استرین، نویسنده، ناشر و فعال صلح اهل برلینگتون، بر اثر نارسایی قلبی دارفانی را وداع گفت. او ۸۶ ساله بود. استرین ۱۷ رمان و ۲ کتاب خاطرات نوشت و همراه همسرش، دونا بیستر، انتشارات فومیت را ۱۴ سال پیش راه اندازی و اداره کرد، شرکت انتشاراتی آنها ۸۰ درصد از درآمد کتاب را به نویسندگان بازمی گرداند. این نویسنده اهل بروکلین در آپارتمانی کوچک بزرگ شد که آن قدر پر از کتاب بود که وی در بیوگرافی اش نوشت: مجبور می شدی در راهرو به پهلو راه بروی. اما او تا ۱۶ سالگی به هیچ یک از این کتاب ها دست نزد تا عاقبت کتاب «محاکمه» فرانتس کافکا را به دست گرفت. دوستش ران جیکوبز می گوید: استرین یک مرد رنسانسی مدرن بود. او کارگردان تئاتری بود که در سانفرانسیسکو و پیتسبورگ کار می کرد و استاد تئاتر در کالج گودارد در پلینفیلد بود که حال تعطیل شده است. همینطور کشیشی جهان گرا بود که به کلیساهای مسکو، آیداهو و میدلبری خدمت می کرد. وی دستیار پزشک، نوازنده ویولنسل و عروسک گردانی بود که تور عروسکی برگزار می کرد و در کنار همه اینها نخستین هماهنگ کننده مرکز صلح و عدالت در برلینگتون هم بود. استرین اشکال مختلفی از داستان زندگی خویش را در قسمت «درباره نویسنده» وب سایتش ارائه داد و در یکی از آنها نتیجه گیری کرد که خودش حتی برای خودش هم گیج کننده است. سال ۱۹۹۸، استرین در سفری به پراگ، یادداشتی روی مزار کافکا گذاشت و از این نویسنده چک دعوت کرد که اگر روزی به برلینگتون رسید، به او هم سری بزند. ۳ هفته بعد، استرین طرح اولیه یکی از شناخته شده ترین کتاب هایش با عنوان «رویاهای حشرات: نیمه عمر گرگور سامسا» را ریخت. او این رمان را که سال ۲۰۰۲ انتشار یافت، برمبنای داستان کلاسیک «مسخ» کافکا در سال ۱۹۱۵ که در آن گرگور سامسا روزی از خواب بیدار می شود و خویش را درحال تبدیل شدن به یک حشره نفرت انگیز می یابد، نوشت. کن تاکر در نقدی برای نیویورک تایمز نوشت: «استرین حشره ای را که در انتها داستان کافکا به سطل زباله انداخته شده بود، برمی دارد و به آن اجازه می دهد در کتابی که نوعی «رگتایم» برای سوسک ها است، به زندگی ادامه دهد.» تاکر اضافه کرد: «استرین در نثر خود موسیقی دارد.» «آواز گولم» (۲۰۰۶) و «آموزش آرنولد هیتلر» (۲۰۰۵) از دیگر رمان های موفق این نویسنده هستند. او با همکاری عکاس رونالد تی. سایمون، کتاب «تمرین با خدایان: عکس ها و مقالاتی در مورد تئاتر نان و عروسک» را تهیه کرد که در سال ۲۰۰۴ توسط انتشارات چلسی گرین منتشر گردید. بخش عمده ای از آثار استرین توسط ناشران سنتی منتشر گردید. او سال ۲۰۱۱ به مجله «سون دیز» اظهار داشت: از یک کتاب جلد شومیز ۱۵ دلاری، ۷۵ سنت درآمد دارم. و این زمانی بود که او و همسرش انتشارات «فومیت پرس» را در امتداد فعالیت سیاسی خود تأسیس کردند. آنها هیچ گاه قصد نداشتند از این طریق سود کسب کنند. این انتشاراتی از زمان شروع به کارش حدود ۳۵۰ عنوان کتاب منتشر نموده که بیشترشان داستان های ادبی، شعر و آثاری هستند که در طبقه بندی های مرسوم نمی گنجند. قبل از روی آوردن به انتشار کتاب، این نویسنده و همسرش، حدود ۷ سال را صرف تولید نشریه محلی «اولد نورث اند رگ» کردند که ماهانه بود. دلیا رابینسون، نقاش و مجسمه سازی از مون پلیه که کتاب هایی را برای انتشارات فومیت تصویرگری کرده، استرین را از ۱۶ سالگی می شناخت و از او که چند سال همسر خواهرش بود بعنوان کسی یاد کرد که «هرگز رهایش نکردیم.» به قول رابینسون او با همه طوری رفتار می کرد که انگار ایده هایشان پرارزش و قابل بحث است. او اظهار داشت: «او واقعا از بسیاری جهات اعجاب انگیز فردی درستکار بود و این شامل کمک به دیگران برای کوشش برای یادگیری، کمی بالاتر پریدن و کشف بهترین کارهایی که می توانند انجام دهند، می شد.» استرین در زندگینامه آنلاین خود از برتولت برشت، شاعر و نمایشنامه نویس چپ گرای آلمانی و جنگ ویتنام را بعنوان انگیزه هایی برای ورود به فعالیت سیاسی یاد کرده است. او و همسرش از ۱۳ سپتامبر ۲۰۰۱، هر روز هفته به مدت ۱۱ سال، در تظاهرات صلح در بالای خیابان چرچ، روبه روی نخستین انجمن توحیدی-جهانی برلینگتون، شرکت می کردند. رابین لوید، فعال قدیمی صلح برلینگتون، استرین را «روحی خردمند» نامید و به این اتفاق اشاره نمود که مرگ این مخالف سلاح های هسته ای چند روز بعد از هشتادمین سالگرد حمله اتمی آمریکا به ناگازاکی صورت گرفت. جین برگمن، عضو شورای شهر برلینگتون هم از او بعنوان فردی یاد کرد که حساسیت یک فیلسوف را داشت و به معنای واقعی کلمه یک روشنفکر بود. به طور خلاصه، او کارگردان تئاتری بود که در سانفرانسیسکو و پیتسبورگ کار می کرد و استاد تئاتر در کالج گودارد در پلینفیلد بود که حال تعطیل شده است. استرین اشکال مختلفی از داستان زندگی خود را در بخش «درباره نویسنده» وب سایتش ارائه داد و در یکی از آنها نتیجه گیری کرد که خودش حتی برای خودش هم گیج کننده است. آنها هیچگاه قصد نداشتند از این طریق سود کسب کنند. منبع: kadodooni.ir 1404/05/26 11:16:18 5.0 / 5 116 تگهای خبر: آموزش , انتشار , تئاتر , تصویر این مطلب کادودونی را می پسندید؟ (1) (0) تازه ترین مطالب مرتبط از آقاتختی تا شاهرخ ضرغام پهلوانان با قصه ها نمی میرند! آغاز کنسرت ها با سه چالش نشاط اجتماعی با یک میلیون و ۶۰۰ هزار تومان! پژوهشگر ارشد حوزه آمریکا تجلیل شد روایت دق کردن اسیر ایرانی با نامه جعلی منافقین نجات جان ۷۵۰نفر از مرگ نظرات بینندگان در مورد این مطلب نظر شما در مورد این مطلب نام: ایمیل: نظر: سوال: = ۲ بعلاوه ۳