خانمهایی که مهریه هایشان را بخشیدند تا پیکر شهدای کربلا را دفن کنند

به گزارش کادو دونی به نقل از خبرگزاری مشرق، زنان قبیله بنی اسد در سال ۶۱ هجری، سه روز پس از شهادت امام حسین (علیه السلام) و یارانش، از صحرای کربلا عبور می کردند که اجساد بی سر و قطعه قطعه شهدا را دیدند. آنها متأثر شدند، گریه کردند و با فریاد «لبیک یا حسین» بر سر پیکرها به سوگواری پرداختند. شب سیزدهم محرم، این زنان به روستا برگشتند، برای آن که بتوانند رضایت شوهرها را بگیرند مهریه هایشان را بخشیدند و سپس بیل و کلنگ به دست به کمک زنان قبیله «غاضریه» که در نزدیکی کربلا چادر زده بودند، بسمت قتله گاه رفتند و پیکر شهدای کربلا را دفن کردند.
دفن پیکرهای «مقطع الاعضاء» شده کار آسانی نبود! زنان روستایی برای جمع آوری پیکرهای قطعه قطعه شده و به خاک سپردن آنها بوریا آوردند؛ زیر اندازهایی که با نی حصیر بافته شده بود. در زیارت ناحیه مقدسه هم آمده است: «أَلسَّلامُ عَلی مَنْ دَفَنَهُ أَهْلُ الْقُری؛ سلام بر کسی که اهالی قریه ها و روستاها دفنش کردند.»
با گذشت هزار و ۳۸۶ سال از آن روز زنان پیشگام قبیله بنی اسد هر ساله ۱۳ محرم طی مراسمی نمادین با سبدهای حصیری که نماد بوریا و کفن شهدا است در حرم امام حسین (علیه السلام) این سنت را زنده نگه می دارند. در این مراسم زنان گریه کنان با چادرهای به خاک و گل آمیخته شده در جلو دسته سوگواری حرکت می کنند. دست نوشته «ابد والله یا زهراء ما ننسی حسینا؛ یا زهرا ما هیچگاه حسین تو را فراموش نخواهیم کرد.» هم در میان این زنان دیده می شود.
سوم محرم تنها روزی است که حرم امام حسین (علیه السلام) حتی قسمت مردانه آن به زنان اختصاص دارد؛ خانمهایی که با بخشیدن مهریه شأن پیکرهای قطعه قطعه شده شهدای کربلا را به خاک سپردند.

1404/04/20

13:55:57

5.0 / 5

29

تگهای خبر: فیلم , گل

این مطلب کادودونی را می پسندید؟

(1)

(0)

تازه ترین مطالب مرتبط

• هوشنگ مرادی کرمانی در بیمارستان
• انتشار جلد هشتم دانشنامه ی اسلامیکا
• شناسایی کتیبه ای شاعرانه به فارسی و عربی در بنگلادش
• رمان خوشه های خشم سریال می شود

نظرات بینندگان در مورد این مطلب

نظر شما در مورد این مطلب

نام:

ایمیل:

نظر:

سوال:

= ۲ بعلاوه ۲