توسط نشر مركز؛ ترجمه تاریخ جدید سنت های موسیقایی ایران چاپ شد به گزارش کادو دونی، کتاب موسیقی هزارساله؛ تاریخ جدید سنت های موسیقایی ایران نوشته ان ایی. لوکاس با ترجمه سهند سلطاندوست توسط نشر مرکز منتشر و راهی بازار نشر شد. به گزارش کادو دونی به نقل از مهر، کتاب «موسیقی هزارساله؛ تاریخ جدید سنت های موسیقایی ایران» نوشته ان ایی. لوکاس اخیرا با ترجمه سهند سلطاندوست توسط نشر مرکز منتشر و راهی بازار نشر شده است. ان ایی. لوکاس نویسنده این کتاب دانشیار قوم موسیقی شناسی در گروه موسیقی کالج بوستون است که در برنامه تدریس تمدن ها و جوامع اسلامی هم مشارکت دارد. او به خاطر فعالیت هایش در زمینه تاریخ نگاری موسیقی خاورمیانه شناخته می شود. این پژوهشگر در کتاب پیش رو استدلال می کند موسیقی ایرانی نه میراثی باستانی، بلکه پدیده ای مدرن است و پیوندی ناگسستنی با تلقیات متغیر از تاریخ ملی ایران داشته است. لوکاس به جای در نظر گرفتن یک تاریخ یگانه برای موسیقی ایرانی، دگرسانی و گسست فرهنگی را در گذر زمان نشان داده است و از دو تلقی متفاوت از خلق موسیقی، در نسبت با هنجارهای موسیقاییِ پیشامدرن (نظام دوازده مقام) و مدرن (نظام ردیف دستگاهی)، پرده برمی دارد. بدین سان «موسیقی هزارساله» که بازنویسی تاریخ موسیقی ایرانی است، اولین اثری است که برداشت های موجود از تاریخ موسیقی خاورمیانه را با درک کنونی از تاریخ سیاسی این منطقه همسو می سازد. از نظر جیمز گلوین، تاریخ نگار خاورمیانه، لوکاس در کتابش تاریخ متعارف موسیقی ایرانی را زیر و زبر کرده و در این بازاندیشی، نشان داده این تاریخ نه ماجرای بقای یک سنت باستانی، بلکه سرگذشت اختراع و ابداع است. نسخه اصلی کتاب «موسیقی هزارساله» سال ۲۰۱۹ انتشار یافته است. این کتاب ۲ بخش اصلی دارد که عبارت اند از «بخش نخست: فرهنگ مقامی» و «بخش دوم: فرهنگ دستگاهی» و هرکدام فصل های مختلفی را در بر می گیرند. بخش اول کتاب ۵ فصل را شامل می شود که بدین سان اند: امپراتوری موسیقایی، ساختار موسیقایی (کیهان شناسی و نظم جهانی، ح ۱۸۰۰ _ ۱۱۰۰ م/ ۱۲۰۰ _ ۵۰۰ ق)، موسیقی و سلوک اخلاقی (گوش سپردن به مخاطرات درون کیهانی)، سیاست خنیاگری (موسیقی شاهان، موسیقی امپراتوری، ح ۱۷۲۲ _ ۱۴۰۰ م / ۱۱۳۵ _ ۸۰۰ ق). دومین بخش کتاب هم فصول ششم تا دهم را با این عناوین در بر می گیرد: ساختار موسیقاییْ ملت موسیقایی (ح. ۱۹۵۰ _۱۸۰۰ م/ ۱۳۳۰ _ ۱۲۸۰ ش)، موسیقی ملت (کاوش و بازسازی دستگاه)، موسیقی و اخلاقیات (احیای یک ملت، ح ۱۹۴۰ _ ۱۸۸۰ م / ۱۳۲۰ _ ۱۲۶۰ ش)، آواز ملت (کلام مردمان، موسیقی در خدمت ایران)، تاریخ عاملیت و قدرت موسیقی. سهند سلطاندوست مترجم کتاب پیش رو می گوید عنوان این کتاب در اصل ماخوذ از زبان فارسی است و در واقع مولف آنرا ترجمه کرده نه مترجم. او می گوید تمام هم و غم اش در دوران تحصیلات تکمیلی چه در رساله کارشناسی ارشد و چه در نگارش رساله دکتری، این بوده که نشان دهد آنچه در افواه عام و خاص به موسیقی سنتی یا اصیل مشهور است، حدودا همان قدر قدمت و سابقه دارد که مثلاً مکتب کمال الملک در نقاشی یا خط شکسته نستعلیق قاجاری در خوشنویسی. نویسنده کتاب هم کوشیده با پی گیری روند تاریخ سیاسی و موسیقایی مناطق فارسی زبان، گره گاه های گسست را برجسته کند تا بتواند روی نظریه پر زور و زورآور تداوم تاریخی فرهنگ موسیقایی ایران خط بطلان بکشد. این پژوهشگر منکر وجود چیزی بعنوان تاریخ یکه و یکتای موسیقی ایرانی است و در کتابش هم اشاره کرده که خلاف موسیقی شناسان ایرانی که گویی دنبال تکه گمشده ای از جورچین تصویر تمام نمای موسیقی تاریخی در یک فرهنگ واحد ایرانی بوده اند، در مقاطع زمانی و مواضع مکانی مختلف، عوالم موسیقایی متفاوتی را در این منطقه دیده که سخن گفتن از اصول دست نخورده را منتفی می کند. در قسمتی از این کتاب می خوانیم: پس از دهه ۱۹۲۰، حمایت سلسله ها به صورت کامل از بین رفت و فضاهای مذکور به مکانهای جدیدی برای آموزش و اجرای موسیقی بدل شدند. تا وقتی که رضاشاه در سال ۱۹۲۵/۱۳۰۴ به قدرت رسید، موسیقی دانانی که سنت ردیف دستگاهی را اجرا می کردند دیگر به هیچ وجه موسیقی دان درباری نبودند: آنها شهروندانی دارای شغل شخصی بودند که یکی از سنت های موسیقی ملی ایران را اجرا و تدریس می کردند. تا اواسط قرن نوزدهم، سلسله قاجار هر دو نوع موسیقی بومی و اروپایی را تحت اختیار خود داشت. نوسازی قوای نظامی قاجار مستلزم جایگزینی تمام شیوه های بومی و سازماندهی همه چیز به تقلید از نحوه سازماندهی نظامیان اروپایی ازجمله موسیقی نظامی اروپا بود. در نقطه مقابل، مجریان سنت ردیف دستگاهی در ابتدا عموما شامل نوازندگان دربار اندرونی و بیرونی بودند که در محیط های بسته یا تفرج گاه هایی که حامیان شان می فرمودند، همان گونه که قرن ها روال کار موسیقی دانان بود، اجرا می کردند. سلسله قاجار همینطور تعزیه را، که نوعی ممتاز از نمایش موسیقایی شیعی بود که صفویان آیین آنرا بعنوان بخشی از حاکمیت خود به جا می آوردند، حفظ کردند. نوازندگان دربار و گروههای موسیقی نظامی می توانستند هر دو همزمان در تعزیه قاجار حضور یابند. مشخصا تعزیه خوانان اغلب خوانندگان دربار بودند و ازاین رو ممکن بود مجریان سنت ردیف دستگاهی باشند. این کتاب با ۳۰۲ صفحه مصور، شمارگان ۵۰۰ نسخه و قیمت ۲۱۵ هزار تومان انتشار یافته است. منبع: kadodooni.ir 1402/02/06 12:23:37 5.0 / 5 454 تگهای خبر: آموزش , انتشار , تصویر , فرهنگ این مطلب کادودونی را می پسندید؟ (1) (0) تازه ترین مطالب مرتبط رسانه ها به تصویرسازی بهتر از دو ملت کمک می کنند سال جاری بیشتر از هزینه اجرای نمایشگاه کتاب، درآمد کسب کرده ایم میراث یوسا برای کودکان فعالیت کتابخانه های عمومی شناخته شده نیست نظرات بینندگان در مورد این مطلب نظر شما در مورد این مطلب نام: ایمیل: نظر: سوال: = ۳ بعلاوه ۱