توسط انتشارات نفیر؛
مجموعه داستان حرف روانه بازار نشر شد
به گزارش کادو دونی، مجموعه داستان حرف نوشته احمدرضا حجارزاده توسط انتشارات نفیر منتشر و راهی بازار نشر شد.
به گزارش کادو دونی به نقل از مهر، مجموعه داستان «حرف» نوشته احمدرضا حجارزاده اخیرا توسط انتشارات نفیر منتشر و روانه بازار نشر شده است. این کتاب شامل هشت داستان کوتاه است.
داستان های حاضر در این کتاب در دوره زمانی سالهای ۱۳۸۴ تا ۱۴۰۱ نوشته شده است و نویسنده آنها را برای انتشار در چارچوب کتاب، ویرایش و بازنویسی کرده است. عناوین داستان های این مجموعه عبارتند از: «تقاص»، «تلفن عمومی»، «حرف»، «باورت می شه؟»، «در فاصله ی دو طبقه»، «سلام، خداحافظ»، «فعلاً حرفی ندارم»، «صبحِ روزِ بَد».
نویسنده این کتاب در بخشی از مقدمه می گوید «هشت داستانی که در این مجموعه گِرد آمده اند، داستان هایی اند از دیرباز تا امروز. گرچه برای چاپ شان در این مجموعه، بعضی از آنها را چند بار و هر بار با وسواسِ بیش تر خواندم و بازنویسی کردم. پنج داستانِ آغازینِ مجموعه، هر کدام می توانند به تنهایی اثری مستقل برای خواندن باشند، ولی اگر خواننده، کتاب را از ابتدا تا داستان پنجم به ترتیب بخواند، درک و شناختی درست و عمیق تر از سرشت و سرنوشتِ پرسوناژهای هر داستان نصیبش خواهد شد. نوشتن این داستان ها اهمیت ویژه ای برایم داشت، چونکه رویدادهایی که در کتاب خواهید خواند، نه تنها حرف خودم، که بُرشی از حرف های ناگفته ی یک نسل است».
حجار زاده از سال ۷۸ تابحال بعنوان روزنامه نگار، نویسنده و منتقد سینما، تئاتر و ادبیات در مطبوعات فعالیت داشته و با خیلی از روزنامه ها و مجله های مطرح و معتبر ایران همکاری کرده است. او پیش از این، برخی از داستان های کوتاهش را در نشریات کشور به چاپ رسانده بود. همینطور کارگردانی چهار فیلم کوتاه و دو اجرا خوانی در تئاتر، از دیگر سوابق فرهنگی و هنری اوست.
این نویسنده، فیلم کوتاه «حرف» را بر مبنای داستانی به همین نام که در اولین کتابش به چاپ رسیده ساخته است که سال ۸۹ در بیست و هفتمین جشنواره فیلم کوتاه تهران و سال ۹۰ در ششمین جشنواره ی فیلم و عکس «دوربین. نت»، شرکت داشت و برنده جایزه اول بهترین فیلم از جشنواره ی «دوربین. نت» شد.
در بخشی از داستان «سلام، خداحافظ» این کتاب می خوانید:
«دلم برای خودم می سوخت. هرچند که می دانستم دوست های دیگرم هم وضعیت مشابه ای داشتند، ولی هیچ کدام برای هم دیگر یا دست کم خودمان کاری نمی کردیم. چی کار می خواستیم بکنیم مثلاً؟ مگر کاری هم از دست مان برمی آمد؟ ما وقتی از روزمرگی و کار و زندگی مان خسته می شدیم، به جای آن که مدتی از دیگران دور بمانیم و در سکوت و بی اطلاعی سر بکنیم، گوشی را برمی داشتیم و به هم دیگر زنگ می زدیم یا قرار ملاقات و دورهمی های دوستانه می گذاشتیم و در آن دیدارهای گاهی به گاهی مدام غر می زدیم، به جان عالَم و آدم. از پدر و مادرهامان بگیر، که بی چاره ها انگار بیش ترین تقصیر را در خستگی های ناتمام ما داشتند و همه چیز را به گردن آنها می انداختیم، تا دوست و رفیق و مردم و شرایط اجتماعی و سیاسی و اقتصادی و فرهنگی و هنری و حتا این وسط گاهی بهانه ای پیدا می شد تا به آب وهوا هم گیر بدهیم، و علیرغم این همه درد دل و انتقاد و گلایه از زمین و زمان، باز حال مان بهتر که نمی شد هیچ، بدتر هم می شدیم و با لب ولوچه ی آویزان برمی گشتیم خانه مان تا قرار بعدی».
این کتاب در ۱۲۴ صفحه، شمارگان ۵۰۰ نسخه و قیمت ۹۴ هزار تومان عرضه شده است.
منبع: كادو دونی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب