دلنوشته همسر شهید مدافع امنیت سرگرد علی نظری
امسال یلدای بدون تو جای انارهای سرخ خون دل دانه دانه می کردم
کادو دونی: همسر شهید سرگرد علی نظری از شهدای اغتشاشات اخیر دلنوشته ای برای همسرش نوشته است.
به گزارش کادو دونی به نقل از مهر؛ همسر شهید سرگرد علی نظری از شهدای اغتشاشات اخیر دلنوشته ای برای همسرش نوشته است که از نظرتان می گذرد. می خواهم بنویسم عاشقانه ای درخور آخرین نگاهت. روزهاست که قاب نگاهت راجلوی دیدگانم به نظاره می نشینم و اشک هایم ناخودآگاه جاری می شود بر روی دستان کودکانه ی هانیه دخترمان. دست هایش را در بین انگشتانم خمیه انداخته و پناه آورده به آغوشم که حالا باید بجای تو هم پناهگاهش باشد. این روزها که هرثانیه اش برایم عمری به اندازه ی نبودنت تلخ می گذرد بیشتر به خاطراتمان فکر می کنم. اصلاً بگویم همین خاطرات است که قوت قلبم شده باور می کنی؟؟ روزهای خوشی که عمرشان به اندازه ی عمرت کوتاه بود اما ماندگار و پربرکت. یاد آن خاطرات لبخند کم رنگی می شود برروی صورت رنگ پریده ام و حسرتی از ندیدن خنده هایت که رنگ زندگی ام بود برایم به ارمغان می آورد. هانیه را محکم می گیرم درآغوش به یاد آغوش هایی که سرشار از مهر پدریت بود. یادت هست چندین بار هانیه را بردیم جمکران حتی در گرمای داغ تابستان؟! گفتند و گفتم هانیه گرما زده می شود. گفتی: "شیعه باید تحملش رابالا ببرد." وقتی این حرف را می زدی می خندیدی از آن خنده هایی که عجیب دلم را می برد. راستی علی جان یک سوال؟! آن لحظه که تیری داغ سینه ات را شکافت چقدر درد را تحمل کردی به عشق شیعه بودنت؟! به عشق پاسدار حرم بودنت. می گفتی: "حاج قاسم گفته است این کشور حرم است باید حفظ شود ". غبطه می خوردی به حال شهدای مدافع حرم. اشک می ریختی و ندبه سر می دادی. چکارکردی که خدا اینقدر زود خریدارت شد و شدی شهید مدافع حرم. یک چیز دیگر بگویم؟ هانیه عجیب این روزها بهانه ات را می گیرد دخترمان را می گویم. شاید بگویند بچه است. اما باید از من بپرسند که مادرش هستم جزع بچه گانه اش را. یادت هست صدای کلید انداختنت که می آمد با اشاره به در نامت را با زبان کودکی اش صدا می کرد و قند توی دلش آب می شد. تازه یاد گرفته بود اسمت را صدا کند. روی دو زانو می نشست و دست میزد و می اظهار داشت: علی دد. چقدر ذوق حرف زدنش را داشتی. تازه تولد یک سالگی اش را جشن گرفته بودیم گمان می کردم سال ها باهم برایش جشن های به یاد ماندنی خواهیم گرفت و من با عشق کیک ها خواهم پخت. مانده ام روزی که به مدرسه می رود وقتی می نویسد بابا آب داد یابابا نان داد. شاید دردلش هجی می کند آواها را، الفباها را. شاید بگوید آهسته دردلش: "بابا جان داد". یک چیز دیگری هم که یادم رفت بگویم. خیلی سخت گذشت امسال یلدای بدون تو. بجای انارهای سرخ، خون دل دانه دانه می کردم و در سبد دلتنگی هایم می گذاشتم. تو که رفیق نیمه راه نبودی. هانیه که هنوز از آب وگل درنیامده. عیبی ندارد تو خوش باش پیش اربابت اینجا می مانم و هانیه را فاطمی بار می آورم. همانطور که می خواستی. برای همان راهی که جان دادی. همیشه زنان بدحجاب را که می دیدی غصه ات می گرفت. چقدر غیرت داشتی روی ناموس زن مسلمان. برای همین هم شدی مدافع حرم تا امنیت سرزمینت به یغما نرود. خوب می دانستی امنیت که به تاراج بود پشت سرش ناموس هم. منتظرت هستم تا به زودی همراه امام زمان (عج) با سپاهی از شهیدان رجعت کنی و باردیگر روی ماهت را ببینم.
منبع: كادو دونی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب