روایت یك سفر، ۱
علل انتخاب تیپ ۲۷ محمد رسول الله برای اعزام به سوریه
به گزارش کادو دونی بعد از تهاجم صهیونیست ها به لبنان؛ رئیس جمهور وقت این کشور در پیامی به تمامی حکومت ها و مجامع جهانی، از آنان تقاضای امداد کرد، اما هیچ کشوری جز ایران به این فریاد مددخواهی لبیک نگفت.
خبرگزاری مهر، فرهنگ و اندیشه- زهرا زمانی: ابتدای سال ۱۳۶۱ فشار رژیم صهیونیستی بر فلسطینی ها و لبنان و سوریه زیاد شد و تهدیدات ها و درگیری ها بالا گرفت. به همین دلیل، ایرانیان عملیات آزادی خرمشهر را الی بیت المقدس نامیدند. کمتر از دو هفته بعد از آزادی خرمشهر، رژیم اشغالگر قدس سناریوی پیچیده ای را در دستور کار خود قرار داد تا به واسطه آن بتواند ایران را از ادامه نبرد دفاعی خود بازداشته و مسیر جنگ را منحرف کند. بر مبنای همین تبانی شوم، در روز یکشنبه ششم ژوئن ۱۹۸۲ مصادف با شانزدهم خرداد ۱۳۶۱، ارتش رژیم صهیونیستی تهاجم بی سابقه خویش را به مرزهای زمینی و دریایی کشور لبنان شروع کرد و طی سه روز تا بیروت پیش رفت و این شهر را در محاصره قرار داد و آب و برق آنرا قطع کرد.
رژیم صهیونیستی با ورود به بیروت آغاز به کشتار شهروندان لبنانی و آوارگان فلسطینی کرد. هم چنین بخش هایی از غرب و جنوب کشور سوریه را هم مورد حمله قرار داد. حضرت امام خمینی در پیامی ضمن محکوم کردن حمله وحشیانه اسرائیل به جنوب لبنان و سوریه، با آوردن آیه کریمه «استرجاع» در ابتدای پیام، نارضایتی خویش را از سکوت و بی تفاوتی کشورهای اسلامی در برابر این فاجعه ابراز کردند. چند روز بعد از تهاجم نظامیان صهیونیست، الیاس سرکیس؛ رئیس جمهور وقت لبنان در پیامی به تمامی حکومت ها، سلاطین، رؤسای جمهور، گروه ها، احزاب و مجامع جهانی، از آنان تقاضای امداد نظامی، دارویی و سایر اقلام حیاتی کرد، اما هیچ کشوری جز ایران به این فریاد مددخواهی لبیک نگفت.
وقتی «آقا» به حاج احمد گفتند که شما انتخاب شده اید تا بعنوان نماینده ی نظام جمهوری اسلامی ایران به آنجا بروید. حاج احمد خیلی تحت تاثیر قرارگرفت. خود «آقا» هم تا کنون بارها آن جملاتی را که احمد در آن ملاقات به کار برد، به ما یادآور شده اند محسن رضایی فرمانده اسبق سپاه در اینباره می گوید: «… ما می خواستیم با اعزام نیروی کمکی، در واقع صداقت خودمان را به جهان اسلام نشان بدهیم تا پس از آن، از کشورهای اسلامی بخواهیم که آنها هم با ما همراه باشند. پیش از اعزام هر نیرویی، اول خودمان به سوریه رفتیم. منطقه را از نزدیک دیدیم. دقیقاً آنجا را وارسی کردیم و بعد به این نتیجه رسیدیم که بهترین تیپی که می شود اعزام کرد، تیپ ۲۷ محمد رسول الله (ص) است؛ هم به علت توان بالای رزمندگی بچه های این تیپ که در دو عملیات فتح مبین و الی بیت المقدس دیده بودیم، هم این که این بچه ها توی پایتخت زندگی می کردند و با مسائل سیاسی؛ شامل سیاست داخلی و خارجی آشنا بودند. ما باید در آنجا، به دمشق می رفتیم و هم به بیروت و این برای ما خیلی مهم بود که نیروهایی که به آنجا وارد می شوند، باید از لحاظ مسائل سیاسی، اطلاعات بیشتری داشته باشند، معارف بیشتری داشته باشند و بعد، از لحاظ رزمندگی هم بتوانند آنجا خوب بجنگند. در ثانی، اینها باید توانایی کارهای چریکی را هم داشته باشند و بتوانند کارهای نامنظم (جنگ پارتیزانی) انجام بدهند. خب تیپ ۲۷ هر سه این ویژگی؛ یعنی رزمندگی، سطح بالای آگاهی سیاسی و آشنایی با شیوه جنگ های چریکی را داشت. چرا؟ چون اولاً حاج احمد و حاج همت توی کردستان جنگیده بودند، هم جنگ چریکی را در غرب دیده بودند، هم با دشمن در جبهه های جنوب با شیوه کلاسیک جنگیده بودند. این خصوصیت ها سبب شد که ما تیپ ۲۷ را برای این مأموریت انتخاب نماییم.»
جعفر جهروتی زاده؛ مسئول واحد تخریب تیپ ۲۷، در مورد نحوه انتخاب تیپ ۲۷ این طور می گوید: «… با حاج احمد قرار داشتیم به منزل یکی از شهدا سر بزنیم. وقتی رسید، اظهار داشت: برادر جهروتی، امروز در ستاد مرکزی سپاه، جلسه ای با برادر محسن (رضایی) داشتم. از من خواسته اند بروم پیش آقای خامنه ای، رئیس جمهور. مقرر است ایشان راجع به سفر قریب الوقوع ما، با بنده صحبت کنند. حاج احمد اظهار داشت: مثل این که مقرر است ما را بفرستند لبنان… «جهروتی زاده در ادامه این طور اشاره می کند: «… برای ملاقات با آقا بنده هم همراه حاج احمد به نهاد ریاست جمهوری رفتم. البته حاجی رفت داخل و در جلسه شرکت کرد. من هم همان بیرون ماندم و خودم را مشغول کاری کردم تا مذاکرات تمام بشود.»
محسن رضایی، در توصیف ماجرای ملاقان متوسلیان با آیت الله خامنه ای می گوید: «… برادرمان حاج احمد را بردم خدمت مقام معظم رهبری که در آن زمان مسئول شورایعالی دفاع بودند. در آن ملاقات، من خدمت «آقا» گفتم که ایشان (حاج احمد) کاملاً آماده قبول این مأموریت است؛ منتها مایل است از زبان شما بشنود که باید این کار را انجام بدهد. وقتی «آقا» به حاج احمد گفتند که شما انتخاب شده اید تا بعنوان نماینده نظام جمهوری اسلامی ایران به آنجا بروید، حاج احمد خیلی تحت تاثیر قرار گرفت. خود «آقا» هم تا کنون بارها آن جملاتی را که احمد در آن ملاقات به کار برد، به ما یادآور شده اند. احمد در آن ملاقات خدمت آقا عرض کرد: یعنی خداوند متعال، ما را برگزیده که برویم با اسرائیلی ها بجنگیم؟ آقا فرمودند: بله. شما نماینده نظام هستید. بروید آنجا و جلوی اسرائیلی ها را سد کنید.
به این نتیجه رسیدیم که بهترین تیپی که می شود اعزام کرد، تیپ ۲۷ محمد رسول الله (ص) است؛ هم به علت توان بالای رزمندگی بچه های این تیپ که در دو عملیات فتح مبین و الی بیت المقدس دیده بودیم، هم این که این بچه ها توی پایتخت زندگی می کردند و با مسائل سیاسی؛ شامل سیاست داخلی و خارجی آشنا بودند
بنابراین ایران بخشی از تیپ ۲۷ محمد رسول الله به اتفاق تیپ ۵۸ تکاور ذوالفقار از نیروی زمینی ارتش را به لبنان اعزام کرد. مقرر شد که این دو مجموعه در قلب تشکیلات رزمی واحدی تحت عنوان قوای محمد رسول الله (ص) به فرماندهی احمد متوسلیان به سوریه بروند. این نیروها بامداد روز جمعه بیستم خرداد ۱۳۶۱ ابتدا در پادگان امام حسین (ع) گرد آمدند. سعید قاسمی؛ مسؤول وقت واحد اطلاعات عملیات تیپ ۲۷ از حال و هوای آن روز این طور می گوید: هشتصد نفر از نیروهای کادر سپاه، و مابقی، بچه های تکاور تیپ ۵۸ ذوالفقار ارتش بودند که در محوطه زمین صبحگاه پادگان امام حسین (ع) صف کشیده بودند. در مقابل ما و روی جایگاه، علاوه بر حاج احمد و حاج همت، تیمسار ظهیرنژاد و برخی از فرماندهان محترم ارتش هم حضور داشتند. اصحابی که دیگر گمان نکنم احدی بتواند مثل و مانند آنها را در یک جا گردآوری کند.
حاج احمد در جمع این رزمندگان سخنرانی هیجان انگیزی ایراد کرد. پشت میکروفون، با چهره ای برافروخته و لحنی حماسی اظهار داشت: برادران، این راه، راهی بی بازگشت است! کسی که با ما می آید باید تا آخر خط همراه ما باشد. اگر در آنجا عملیاتی انجام بدهیم، امکان دارد حتی جنازه هیچیک از شهدای ما به ایران برنگردد. شاید ما نخستین و آخرین مجموعه رزمندگانی باشیم که به سوریه خواهیم رفت؛ بنابراین، برادرانی با ما بیایند که تا آخر پای کار خواهند بود. حاج احمد آب پاکی را روی دست همه ریخت. پس از وداع با نیروها، قرار شد که فردای آن روز، حاج احمد خودش به همراه نخستین هواپیمای حامل برخی از نیروها اعزامی، راهی سوریه بشود. نخستین گروه از قوای محمد رسول الله (ص) در غروب روز شنبه ۱۳۶۱/۳/۲۱ با یک فروند جمبوجت ۷۴۷ وارد فرودگاه دمشق شدند و مورد استقبال مقامات سوری و مسئولین سفارت ایران در سوریه قرار گرفتند. بعد از خوش آمدگویی، حاج احمد بلندگوی دستی را به دست گرفت و خطاب به نیروهای اعزامی اظهار داشت: …برادرها، پیش از رسیدن به اینجا، در ایران آنچه گفتنی بود، ما برای شما گفتیم. ازاین رو خیلی کوتاه عرض می کنم، امام عزیزمان فرموده اند باید که اسرائیل از صحنه جهان زدوده شود و شما مردان بزرگ، باید به این کلام امام، جامه عمل بپوشانید. صحبت های حاج احمد با فریاد تکبیر الله اکبر نیروهای اعزامی در هم آمیخت...
ادامه دارد...
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب