گزارش مهر از افزایش اقامتگاههای بومی
رشد هیجانی اقامتگاههای بوم گردی با وام صد میلیونی
كادو دونی: خانه های بوم گردی كه قرار بود فرهنگ بومی ایران را معرفی كنند، اكنون با رشد هیجانی ناشی از تخصیص وام صد میلیونی مواجه و به شغلی درآمدزا تبدیل شدند كه نگاه مالكانش كسب درآمد است نه ترویج فرهنگ.
به گزارش كادو دونی به نقل از مهر، تولید خانه هایی به سبك و سیاق زندگی های قدیم و سادگی زیست در آنها خیلی از افرادی كه مدتها در خانه های مجلل و یا دور از زندگی سنتی بوده اند را چند سالی است مجذوب خود كرده است مردم می پسندند به خانه هایی بروند كه در ساده ترین شكل ممكن و یا با همان سبك قدیمی در مطبخ آشپزی می كنند زیر كرسی می خوابند و یا در ظروفی غذا می خورند كه حاصل دسترنج افراد است نه ماشین. ارائه غذاهای ارگانیك همراه با بازدید از جاذبه های روستایی یكی از دلخوشی های این دسته از مسافران است كه با شوق و ذوق دنبال یك خانه محلی برای اقامت در یك روستا میگردند بعضی از روستاییان از این سلیقه مسافران آگاه شده اند و از آنها در خانه های خود با همان غذای محلی در ظروف صنایع دستی زیر همان كرسی های قدیمی پذیرایی می كردند تا به گردشگران یاد بدهند كه فرهنگ شان چیست اما حالا قضیه متفاوت شده است حالا هر كسی میتواند درخواست اقامتگاه بوم گردی بدهد و با صد میلیون وام برای آپارتمان خود مجوز بوم گردی بگیرد و آپارتمانش را با چند تا صنایع دستی تزیین كند و به اسم بوم گردی از مسافر پول بگیرد برایش سفره یك بار مصرف بیندازد و جوجه كباب كند و از وی در لیوان پلاستیكی پذیرایی كند و كسی با او كاری نداشته باشد چون هیچ ضوابطی برای تولید یك اقامتگاه بوم گردی وجود ندارد.
جالب اینجاست كه علی اصغر مونسان رییس سازمان میراث فرهنگی خبر از تولید دو هزار اقامتگاه بوم گردی تا سال آینده می دهد. این آمار یعنی اینكه مقرر است چنان تعداد اقامتگاههای بوم گردی افزایش پیدا كند كه 16 هزار شغل تولید كنند. این درحالی است كه هنوز این سازمان هیچ ضوابط مشخصی را به جهت اینكه یك اقامتگاه چگونه باید باشد تدوین نكرده است و آنچه كه اكنون در حال تولید است بیشتر شبیه به خانه مسافر می ماند تا اقامتگاه سنتی و بومی. قرار نبود داشتن اقامتگاه بومی به شغل تبدیل شود این اقامتگاهها از هر طرف و در هر شهری به هر شكلی رشد می كنند و از آنچه كه بانیان تولید اقامتگاههای بوم گردی مدنظر داشتند فاصله گرفته اند این یك رشد هیجانی را نشان داده است كه البته دادن وام صد میلیونی به متقاضیان آن باعث چنین هیجانی شده است. هر كسی می خواهد تنها كافی است به معاونت گردشگری اعلام نماید كه قصد تولید اقامتگاه دارد و به راحتی صد میلیون وام بگیرد حالا اصلا آیا كسی نظارت می كند كه این وام در خانه بوم گردی هزینه شده یا نه بماند. اما گذشته از آن حالا خانه های بومی فقط به اقامتگاه تبدیل گشته اند یعنی جایی كه مسافر در آن تنها شب را به بامداد برساند خیلی از آنها دیگر به این مورد فكر نمی كنند كه زمانی قرار بود غذای محلی سرو شود و یا ایین های سنتی در آنها اجرا شود. این را آرش نور آقایی كارشناس گردشگری هم در گفتگو با خبرنگار مهر تاكید می كند و می گوید كه الان همه به مبحث تولید اقامتگاه تنها بعنوان یك شغل نگاه می كنند اصلا قرار نبود كه این خانه ها شبیه به هتل شود قرار بود مردم از زندگی شهری خود به خانه ای بروند كه در عین سادگی جذاب است.
او ادامه می دهد: به خاطر می آورم كه وقتی افراد در روستاهای گرمه و یا كاشان ایده اولیه این خانه های بوم گردی را اجرا كردند این اقامتگاهها نام خانه را به همراه داشت ولی اكنون همه به آن اقامتگاه می گویند؛ طرح اولیه این بود كه وقتی این ها خانه بودند یعنی مهمانی كه به خانه می آید شما برایش یك مدل غذا درست می كنید و یا از غذایی به او می دهید كه خودتان دارید اما وقتی این خانه به اقامتگاه تبدیل می گردد یعنی باید طبق سلیقه مسافر تنوع غذایی را بالا ببرید اینجا یك تغییر به وجود آمده است، ما از یك جایی به بعد دیگر خانه بوم گردی نداشتیم، بلكه اقامتگاه بومی داشتیم. این خانه ها را بخش خصوصی راه اندازی نمود، اما وقتی به جایی رسید كه مردم آن را پسندیدند دولت وسط آمد! این فعال گردشگری با اشاره به صحبت مونسان درباره تولید شغل به واسطه تولید این اقامتگاهها می گوید دولت برای بالا بردن آمار اشتغال خود، به تقویت بخش خصوصی برای تولید اقامتگاه بوم گردی پرداخت، در حالیكه هنوز ضوابط شفاف این اقامتگاهها مشخص نشده بود. ضوابط را راهنمای گردشگری تعیین می كند! ازیار آل داوود یكی از افرادی است كه در حوزه بوم گردی در روستای گرمه یكی از روستاهای استان اصفهان پیشرو بوده است استانی كه بیشترین آمار اقامتگاههای بومی را دارد او می گوید: متاسفانه اكنون راهنماهای تور هستند كه به مدیر یك اقامتگاه بوم گردی میگویند چطور خانه اش را تكمیل كند و یا چه غذاهایی را به مسافر بدهد. چون هنوز یك ساز و كار مشخصی برای بوم گردی ها تعریف نشده است. مسافران هم به حرف راهنماها عمل می كنند چون می بینند كه بالاخره آنها هستند كه برایشان مسافر می آورند بنابراین از بوم گردی واقعی فاصله می گیرند.
او از الگو برداری مردم از یكدیگر خبر می دهد و می گوید: بیشتر مردم به هم نگاه می كنند ببینند چطور دیگرانی كه مسافر زیاد دارند خانه شان را درست كرده اند همان كار را میكنند و اگر كسی موفق شده مسافر بیشتری داشته باشد فكر میكنند باید از روی آن الگو برداری كنند درحالی كه اصل قضیه چیز دیگری است و میهمان به علت تجربه در یك فضای متفاوت و خونگرمی میزبان جذب این خانه ها می گردد. او ادامه می دهد: بوم گردی در حال تبدیل شدن به یك شغل معمولی است شغلی كه سرمایه اندكی میخواهد مسئولان هم به این قضیه دامن می زنند و با دادن وام سبب شده اند كه افراد به آن بعنوان یك شغل درآمد زا نگاه كنند الان هر كسی به راحتی می تواند یك وام بگیرد و یك بوم گردی تولید كنند درحالی كه مهمترین مبحث برای ورود به این عرصه آموزش است حتی آموزش پیش از تولید یك خانه. گردشگران حتی گردشگران خارجی به راحتی حس میكنند كه آیا این خانه بوم گردی درست شده و یا اینكه همین طوری ساده و سنتی بوده است پس اگر مالك، آن خانه را ساخته باشد به راحتس مصنوعی بودن آن را درك می كنند. او به انجمن بوم گردی اشاره میكند ادامه می دهد: شاید باید زودتر به این مورد سر و سامان داده شود چون اگر مقرر است كه در تعداد زیاد اقامتگاه بوم گردی تولید شود باید پیش از هر چیزی افراد آموزش ببینند و برای تولید این خانه ها ضابطه تعیین شود. دارندگان اقامتگاه بومی نمی دانند گردشگری چیست اكبر رضوانیان كه سه خانه بوم گردی در كاشان دارد هم در گفتگویی با خبرنگار مهر از عدم آموزش و افزایش صدور مجوز بوم گردی گلایه مند است و می گوید افرادی وارد این حوزه شده اند كه اصلا نمی داند گردشگری چیست حتی بعضی از آنها آپارتمان را به جای بوم گردی به مسافر نشان می دهند. یكی از موضوعات مهم درباره تولید یك انجمن برای خانه های بوم گردی این است كه تمام اتفاقات مربوط به بوم گردی به این انجمن واگذار می گردد مانند آموزش و نظارت و غیره الان كه با صدور مجوزهای بی رویه مواجه هستیم این نیاز بیشتر احساس میشود. او به تصورات اشتباه درباره بوم گردی اشاره میكند و میگوید: برخی تصور می كنند كه باید خانه بوم گردی را از اول بسازند درحالی كه این طور نیست یكی از بندهای مهم آیین نامه تولید اقامتگاه بوم گردی احیای بنای قدیمی است نه ساخت و ساز. بررسی تعدادی از اقامتگاههای مندرج در لیست خانه های بوم گردی كه توسط سازمان میراث فرهنگی تهیه شده نشان داده است كه خیلی از این خانه ها اصلا یا وجود خارجی ندارند و یا هنوز در مرحله تقاضا هستند با این وجود بعنوان آمار بوم گردی از جانب متولیان گردشگری ارائه می گردد بوم گردی هایی كه در واقع از هویت اصلی خود فاصله گرفته اند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب