در گفتگو با مهر مطرح شد؛
انتقاد از مدیریت غیرمردمی و غیرصنفی خانه-موزه جلال و سیمین
كادو دونی: خواهرزاده جلال آل احمد خواهان اداره هیات امنایی خانه موزه سیمین و جلال و خارج شدن شهرداری تهران از اداره آن شد.
خبرگزاری مهر-گروه فرهنگ: كار مرمت و بازسازی خانه‌ی دو نفر از نویسندگان معاصر، یعنی زنده یادان جلال آل احمد و سیمین دانشور، سرانجام بعد از چهار سال به آخر رسید و مراسم افتتاح آن بعنوان «خانه- موزه‌ی سیمین و جلال» هم در روز شنبه هشتم اردیبهشت ۱۳۹۷ با حضور جمعی از مسئولان شهرداری و شورای اسلامی شهر تهران برگزار گردید.
در مراسم مزبور راجع به اقدامات گذشته در مورد این پروژه گزارش هایی از جانب مسئولان ارائه شد، ولی در باره‌ی آینده‌ی آن اطلاعات قابل توجهی در اختیار قرار نگرفت.
برای روشن شدن این بُعد از ماجرا به سراغ محمد حسین دانایی، خواهرزاده‌ی زنده یاد آل احمد رفتیم تا در این مورد صحبت نماییم.
* آقای دانایی، سرانجام خانه- موزه‌ی جلال آل احمد و سیمین دانشور راه اندازی شد. با عنایت به اینكه چندین سال است پیگیر مسایل مربوط به این خانه هستید، بفرمایید كه نظرتان در این مورد چیست و آینده را چگونه می بینید؟
البته به دلیل مسافرت نتوانستم شخصاً در مراسم افتتاحیه حضور داشته باشم، ولی گزارش ها و عكس ها و ویدیوهایش را به صورت كامل دیده ام و از حاضران هم شنیده ام كه مراسم نسبتاً خوبی بوده، گرچه مقدار زیادی نمایشی و حتی تبلیغاتی بوده و بدتر آنكه از مدعوین در كوچه‌ی مجاور خانه پذیرایی كرده اند، آنهم به جهت اینكه حیاط و اتاق ها كثیف نشود! آسایش و راحتی اهل محل و همسایگان هم كه لابد اصلاً مهم نبوده و ارزش فكركردن نداشته است!
صرف نظر از این مطلب، مجلس به صورتی كاملاً رسمی و اداری برگزار شده، یعنی تمام سخنران ها و بالغ بر چهار پنجم حضار جزو مقامات و مسئولان و كاركنانشان بوده اند و گرچه چند نفری از همسایگان و اصحاب مطبوعات هم در مجلس حضور داشته اند، ولی به صورت كلی جای مردم عادی همچون بزرگان اهل قلم، اعم از نویسندگان، مترجمان، شعرا و استادان دانشگاه ها خالی بوده است. با این حال، همین قدر هم باید شاكر باشیم كه این اثر ثبت شده در لیست آثار ملی حداقل فعلاً از خطر تخریب و انهدام نجات یافته و به سرنوشت خانه‌ی شخصیت های بزرگی همچون عارف، نیما، اخوان و غیره مبتلا نشده است.
* در مورد آینده‌ی این پروژه چه اطلاعاتی دارید؟
به قرار اطلاع، بهره برداری از این پروژه به عهده‌ی سازمان فرهنگی- هنری شهرداری تهران خواهد بود و این سازمان هم لابد طبق الگویی كه تا كنون در مورد سایر خانه- موزه ها عمل كرده، در این مورد هم اقدام خواهد نمود. همانطور كه اطلاع دارید، چندسالی است كه ساختن خانه- موزه در ایران هم رایج شده و موسسات و سازمان هایی مثل بنیاد شهید، بنیاد مستضعفان، شهرداری ها و سازمان میراث فرهنگی در این زمینه كارهایی كرده اند، ولی ارزیابی عملكردها به صورت كلی و صرفنظر از یكی- دو مورد انگشت شمار، حاكی از شكست و ناكامی پروژه های مزبور و عدم تحقق اهداف مورد انتظار است.
* نظر و پیشنهاد شما در این موارد چیست؟
زنده یادان جلال آل احمد و دكتر سیمین دانشور نویسندگانی مردمی بودند، یعنی از مردم، برای مردم و به خاطر مردم می نوشتند. علت محبوبیت عمومی شان هم همین صفت مردمی بودن است. از سوی دیگر، آنها به صورت كلی به دستگاه های اداری و مقامات حكومتی عنایت و اعتمادی نداشتند و در خانه شان هم جز به طعن و تمسخر و تهدید از اینگونه افراد یاد نمی شد، اما متأسفانه در شرایط فعلی به دلیل فراگیرشدن حضور دولت و دولتی شدن امور در اشكال و قالب های مختلف و همینطور به دلیل ضعف نهادهای مردمی، عملاً تنها مرده ریگ مادی بازمانده از این دو نویسنده، به صورت انحصاری به دست نهادهای دولتی و شبه دولتی مثل شهرداری افتاده و نقش مردم در تأسیس و راه اندازی آن نادیده گرفته شده است.
این نادیده گرفته شدن، مخصوصاً در مورد یادگارهای بازمانده از این دو نویسنده‌ی مردمی، بدان مفهوم است كه ما از گام اول به بیراهه رفته ایم و از مسیر اصلی خارج شده ایم. منظورم این است كه تعیین تكلیف و مدیریت نهادهای عمومی و عام المنفعه جامعه كه با خواست ها و انتظارات هزاران نفر ارتباط دارد، صرفاً بر عهده‌ی دولت و شهرداری ها و سازمان های مشابه نیست و راه حل مسایل آنها نمی تواند صرفاً مبتنی بر تشخیص و تصمیم موردی یك واحد اداری باشد، بلكه در این موارد باید به مردم اعتماد كرد و از نظریات و ظرفیت های موجود در نهادهای مردمی بهره برد.
پیشنهاد بنده به صورت مشخص این است كه شهرداری تهران با عنایت به اینكه درگیر صدها مسأله مهم و كلان در سطح این شهر بزرگ است، حضور و مسوولیت خودش در این پروژه‌ی كوچك را درهمین حد زیربناسازی محدود بداند و به فكر تصدی گری مستقیم در دوره‌ی بهره برداری نباشد، بلكه اجازه بدهد كه سازمان ها و نهادهای مردمی و به صورت خاص نمایندگان تشكل ها و انجمن های تخصصی نویسندگان و دانشگاهیان و نمایندگان مردم در شوراهای اسلامی شهر و محله وارد صحنه شوند و مدیریت این نهاد فرهنگی را به صورت هیأت امنایی در دست بگیرند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب