به گزارش كادو دونی به نقل از اداره كل روابط عمومی و امور بین الملل كانون پرورش فكری كودكان و نوجوان، مدیر دفتر كودك و نوجوان پژوهشگاه میراث فرهنگیو گردشگری گفت: «اسباب بازی می تواند نقش شایانی در حفظ و آموزش فرهنگ و ادبیات یك كشور داشته باشد.»لیلا كفاش زاده عنوان كرد: «برداشت كودك از مقوله ای به نام فرهنگ اكتسابی است. به این معنا كه اگر كودكی آسیایی در آفریقا به دنیا بیاید بسته به محیط و عوامل فرهنگی پرورش پیدا می كند. از همین روی اسباب بازی ها می توانند نقش اشیای گذاری را بازی كنند برای گذار كودك در حیطه فرهنگ. نقش، رنگ، جنس و طرحی كه محیط كودك را تشكیل می دهد در برداشت های او موثر است. كودكی كه با داستان های شاهنامه بزرگ می شود و عروسك های نمایشی شاهنامه را به عنوان اسباب بازی انتخاب می كند با كودكی كه با مسلسل و اكشن فیگور بزرگ می شود تفاوت دیدگاه خواهد داشت.»وی ادامه داد: «حتی جنس اسباب بازی كه كودك با آن بازی می كند نیز نقش و تاثیر فرهنگی مهمی بر روی ذهن و روان كودك خواهد داشت. كودكی كه در سیستان و بلوچستان بزرگ می شود با برگ های درخت داز بزرگ می شود. در گذشته مادران و پدران با برگ های داز اسباب بازی و زیرانداز و سبد و... درست می كردند. بوی آن برگ ها، لمس زبری و نرمی برگ و رنگ و شكل آن در ذهن و ضمیر كودك نقش می بندد و حسی كه من، نام تعلق و هویت بر روی آن می گذارم، را به خود می گیرد.»این نویسنده در پاسخ به این سوال كه ضرورت تولید این دست از اسباب بازی ها چه قدر است؟ گفت: «پاسخ این سوال را با یك مثال خواهم داد. در عصر حاضر كه دستگاهی به نام مایكروفر اختراع شده و در زندگی شهرنشینی جای خود را باز كرده است و می تواند غذا را با سرعت بپزد، هنوز صف های طولانی برای خرید حلیم بسته می شود كه برای پختن آن ۱۲ ساعت وقت لازم است. با این مثال می خواستم توضیح بدهم كه تولید اسباب بازی فرهنگی منافاتی با تولیدات لوكس ندارد.او افزود: قطعاً برای زندگی در قرن حاضر فن آوری در خدمت انسان است و این به خودی خود اتفاق مباركی است. اما نكته ظریف اینجاست كه فن آوری باید در خدمت فرهنگ نیز باشد. به زعم بنده نیازی به مقابله نیست. یعنی اگر تفكر مقابله را حذف كنیم شاید شانس بیشتری داشته باشیم! نیازی نیست اسباب بازی های سنتی و یا فرهنگی به جنگ تولیدات پیشرفته بروند. لازم است كه جایگاه اسباب بازی فرهنگی به درستی تعریف شود. همانطور كه در زندگی بسیار مدرن امروز و با وسایل برقی و پیچیده، فرش دستباف كاشان نیاز به مبارزه با هیچ وسیله دیگری در خانه ندارد و جایگاه فرهنگی خود را از پیش تعیین كرده است. كودكان باید با كمك والدین و رسانه و مراكز تولید اسباب بازی یاد بگیرند كه با چه و چگونه بازی كنند. اولیا باید با در دسترس قرار دادن زمینه های فرهنگی در اسباب بازی ها و با مخاطب شناسی و پژوهش های قوم نگارانه بر روی اقوام ایرانی آرام آرام زمینه ها و بسترهای فرهنگی مناسبی برای تولید اسباب بازی ایجاد كنند.»كفاش زاده درباره ی تولیدات صنعتی این گونه از اسباب بازی ها گفت: «وقتی ما از دوتوك، عروسك مردم ساخت روستاهای جنوب خراسان صحبت می كنیم كه زن بلوچ سازنده آن است، قطعا نمی توانیم برنامه ریزی صنعتی برایش بكنیم. چرا كه عروسك زن بلوچ در حقیقت مینیمالی از زن بلوچ است كه توسط خودش خلق شده است. یك سازنده وقتی دردمند است عروسكش را غمگین و وقتی باردار است عروسكش را چاق می سازد. این خلق اثر است و با تولید تفاوت دارد.مدیر دفتر كودك و نوجوان پژوهش گاه میراث فرهنگی و گردشگری در پایان گفت: اجازه بدهید مثالی در این رابطه بزنم. تاری كه استاد قنبری مهر می ساخت همتا نداشت اما كارگاه های فراوانی هم وجود دارند كه در تولید انبوه، ساز تولید می كنند اما ساز استاد نمی شود. و یا خاتمی كه استاد صنیع خاتم می ساخت با جعبه های خاتمی كه در مترو فروخته می شوند قابل مقایسه نیستند. اگر قرار است اسباب بازی سنتی از سوی سازندگان سنتی ساخته شود باید در همان اقلیم، با همان مواد اولیه و با همان فرهنگ و ابزار تولید شود تا بتوان نام بومی را برای آن گذاشت. از دیدگاه من كه یك كارشناس میراث فرهنگی نیز هستم ساخت یك اسباب بازی سنتی هنر است و نه صنعت. اما وارد كردن عناصر فرهنگی به تولید اسباب بازی مقوله دیگری است كه كاملاً متفاوت است و باید كارشناسان و روان شناسان كودك با مطالعات عمیق و طولانی، نیازهای فرهنگی جامعه را به مخاطب كودك پیوند بزنند.» سومین جشنواره ملی اسباب بازی از ۲۴ تا ۲۸ مرداد ۱۳۹۶ در مركز آفرینش های فرهنگی هنری كانون پرورش فكری، پذیرای كودكان، نوجوانان و خانواده ها است.