گزارش هفتگی اندیشه مهر:
ادامه بحث ها درباره حکیمی و مکتب تفکیک و یک انتصاب اندیشه ای
کادو دونی: در هفته گذشته نشست های بسیار و متفاوتی با موضوع آرای علامه حکیمی برگزار و موسی نجفی هم سرپرست پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی شد.
به گزارش کادو دونی به نقل از مهر، با بهتر شدن اوضاع کرونا و زنده شدن شهر، موسسات و نهادهای علمی باردیگر جان باردیگر ای گرفتند و برگزاری نشست ها باردیگر از سر گرفته شد. در هفته گذشته نشست های بسیار زیادی با موضوعات مختلف و متنوعی در زمینه اندیشه انجام شد اما در صدر این جلسه ها، نشست هایی با موضوع اندیشه های مرحوم حکیمی بود. با گذشت حدود بیش از چهل روز از درگذشت این علامه همچنان حرف و حدیث درباره وی ادامه دارد و نشست های مختلف و بعضاً تکراری با محوریت اندیشه های وی برگزار می گردد که در ادامه به تعدادی از آنها می پردازیم.رضا غلامی: مکتب تفکیک بستر فکری رویش انجمن حجتیه استیکی از با اهمیت ترین نشست هایی که از شروع درگذشت مرحوم حکیمی تا حالا برگزارشده سمینار ملی «علامه محمدرضا حکیمی در آئینه آثارش» بود که در این جلسه افراد سرشناسی حضور داشتند و نظرات بسیار جالب توجهی درباره نظریات حکیمی بیان نمودند. بعنوان نمونه حجت الاسلام رضا غلامی که از همان ابتدای درگذشت حکیمی نظرات مخالفش با حکیمی بسیار بحث برانگیز شد در این جلسه مکتب تفکیک را بستر فکری رویش انجمن حجتیه دانست و اظهار داشت: مکتب تفکیک در باب جامعه سازی شعار سر می دهد ولی ایده ای برای جامعه پردازی آن هم در عصر تمدن پیچیده و گسترده غربی ندارد. داوری اردکانی هم در این جلسه اظهار داشت: شهور است که تفکیکی ها با فلسفه میانه ای ندارند و این درست است اما دقیق نیست. میانه نداشتن با فلسفه را نباید ضرورتاً به مدلول مخالفت با آن دانست؛ آقای حکیمی با فلسفه مخالف نبود اما حساب فلسفه را از وحی تفکیک می کرد. قاسم پورحسن هم مطرح کرد: مکتب تفکیک می تواند خسارت بار باشد. وقتی متفکری عنوان می کند، دین سراسر تعبد است و نیاز به عقل نیست، می تواند به خشونت منتهی شود؛ یعنی خیلی از جریان های سلفی همین ادعا را دارند. فارابی در نقد این جریان می گوید اگر جامعه ای ادعا کند من دیندارم، ولی جامعه دیگر ادعا کند من دیندارترم، مثل مناقشاتی که الآن در جریان اسلام وجود دارد، شما چه باید بکنید. من معتقد نیستم مرحوم حکیمی در درون جریان ستیز قرار دارد. اگر اینطور هست، باید حکیمی را به شکلی دیگر شناخت. اما در رسانه ملی هم در دو برنامه یکی برنامه رادیویی سوفیا و دیگری برنامه زاویه به نظریات حکیمی پرداخته شد. در برنامه تلویزیونی زاویه پرویز امینی اظهار داشت: مرحوم حکیمی قسمتی از پروژه عدالت خواهی و عدالت پژوهی در ایران است به همین خاطر من فکر می کنم در بین تعداد کسانی که در زمینه تفکر و تفکر دینی تمام عمر خودرا صرف عدالت کرده باشند، مرحوم حکیمی یک استثنا است. بین عالمان دینی و متفکرین عمومی کمتر کسی را داریم که به مسئله عدالت با این جدیت پرداخته باشد. ایشان تلاش نموده که حرف دین را در حیطه عدالت مطرح کند، این یک ممیزه برای ایشان است و کسی در داخل ایران نداریم که تمام عمرش یک پروژه اساسی به این معنا داشته باشد. امیرمهدی حکیمی، مدیر موسسه الحیاة و وصی علامه حکیمی هم در این برنامه مطرح کرد: این روزها بحث هایی عنوان شد که امثال حکیمی در زمینه عمل چه کردند، حال باید بگویم کجای عالم نظریه پردازان وارد کار اجرائی هم می شوند؟ نمی گردد توقع داشت که افرادی هم نظریه پردازی کنند و هم راه حل عملیاتی بدهند و بعد به اجرا هم بپردازند. اما از نشست های با موضوع مرحوم حکیمی گذر نماییم و مروری بر سایر نشست های اندیشه ای در هفته گذشته داشته باشیم.چه انتظاری از ما ایرانیان وجود دارد؟ علی اصغر مصلح در نشست نقد و بررسی کتاب «پروای دیگران» نوشته مریم نصراصفهانی که در شهر کتاب مرکزی انجام شد اظهار داشت: ما بعنوان ایرانیانی که علاقه به فلسفه و سنت های فلسفی نظری داریم بکوشیم از وقایع و میراث ملت های دیگر در اینگونه مباحث استفاده نمائیم و اهتمام بر ارزیابی و نقد آنها داشته باشیم. رفتار ستیزه جویانه و تقابل به وضع و روزگار ما کمک نمی نماید. در مباحث مختلفی که جهانشمول است و ما هم با آنها درگیر هستیم باید گنجایش و گشودگی بیشتر و هاضمه قوی تر برای نقد داشته باشیم. احمد پاکتچی، سفیر ایران در یونسکو در نشست بازخوانی تجربه کشورهای پیشرو در میان المللی سازی آموزش عالی اظهار داشت: از ما بعنوان ملت ایران دو انتظار وجود دارد؛ انتظار نخست این است که سهم خودمان را در مدیریت جهانی ایفا نماییم و امکان ندارد که ما فاقد سهم باشیم؛ به ویژه در یک حوزه ای مانند علم که هم سابقه بسیار طولانی داریم و هم در زمان حاضر کشور ما عالمان و دانشمندان بسیاری دارد و حتما لازم است که در این حفاظت از دانش و در این مراقبت از دانش و تولید و توسعه دانش، کشور ما هم سهم خودش را ادا کند و از طرف دیگر، نکته ای که از یک جنبه دیگری باید در این مورد به آن توجه کرد این است که ما به جهت اینکه بتوانیم چنین مراقبتی را انجام دهیم باید با کشورها و ملت های دیگر که در سطح جهان، دانشگاه و آموزش عالی دارند وارد دیالوگ و گفت و گو شویم و قاعدتاً ما زمانی موفق خواهیم بود که بتوانیم با آنها یک ارتباط سازنده، مستمر و ارگانیک را ایجاد نماییم. عطاالله بیگدلی، عضو هیئت علمی دانشگاه جامع امام حسین مقابل السلام هم در نشست «انقلاب اسلامی و افق تمدنی آینده» درباره موضوع «انقلاب اسلامی و مسئله آرمان شهر» سخنرانی کرد و اظهار داشت: بنیاد ایرانیها پس از مشروطه، حریت بوده است. باوجود این که بنظر می رسد در ایران، نوعی شبهِ سرمایه داری بر رفتار، گفتار و کنش ایرانیان غلبه کرده است اما در پسِ این رفتار شبهِ سرمایه داری در کنش های اقتصادی و اجتماعی اغلب ایرانیان، همچنان مسأله اصیل ایرانیان، مسأله حریت و آزادی است. یعنی رفاه و شبهِ سرمایه داری را نیز برای این می خواهند که مسئله حریت در ایران محقق شود. سید جوادطاهایی پژوهشگر مرکز تحقیقات راهبردی مجمع تشخیص مصلحت نظام هم در همین نشست درباره موضوع «تأملی بر انسان شناسی انقلاب اسلامی» سخنرانی کرد و اظهار داشت: همه چیز، آینده و حال ایران و حتی تفاسیر از گذشته ایران و حتی دانش «انسان شناسی انقلاب اسلامی» وابسته به این پرسش است که رژیم (رژیم از نظام بهتر است) جمهوری اسلامی درحالی که همچنان آرمان های خودرا حفظ نموده، آیا می تواند از پس مشکلات فعلی اش برآید و به تمدن برسد و اوضاع مادی خود و مردمش را سامان دهد یا نه؟ درحال حاضر ما باید در لحظه زندگی نماییم و به اقتضائات زندگیِ در لحظه متعهد باشیم. دراین حال، واقعیت های بزرگ مثل دانش ایرانی، سیاست اصیل ایرانی، تفکر ایرانی، خودشان به وسیلة فهولی از نسل های بعد حادث می شوند و لازم نیست ما متعهد به آن واقعیت های بزرگ باشیم.خلأ تئوریک در زمینه حکمرانینشست «نقش مردم در تحول حکمرانی» از دیگر نشست های مهم هفته گذشته بود که پرویز امینی، مدرس دانشگاه سخنران آن بود و اظهار داشت: حادثه آبان ۱۳۹۸ نشان داد که برخی از مردم بر طبق یک سیاست گذاری کشته شدند، می بایست سیستم حکمرانی ما را به تکاپو می انداخت و پرسش های کلیدی برای آن طرح می شد، چگونه وقایعی رخ داد که بنای ما نبود و نگاه ما به جامعه و مردم و حکمرانی این نبود، کجای کار خطا کردیم و کجا را باید اصلاح کنیم؟ چرا حادثه ای به این نیرومندی و بزرگی برای بیدار باش کردن حاکمیت در راه حکمرانی تغییری ایجاد نکرد و حساسیتی برنیانگیخت و ما هیچ تحولی در اداره کشور پس از آن ندیدیم؟ این ها همه نشانه خلأ تئوریک در زمینه حکمرانی است. اما یکی از اتفاقات با اهمیت دیگر در هفته ای که پشت سرگذاشتم نوشتن نامه توسط تعدادی از اساتید دانشگاه امام صادق (ع بود مبنی براینکه تحولات مدیریتی و بازبینی در دیپلماسی فرهنگی صورت بگیرد. این نامه خطاب به اعضای شورای عالی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی نگاشته شده است.بازار کم رونق نشر در هفته گذشتهدر هفته های گذشته که بازار انتصابات داغ است یک انتصاب مهم اندیشه ای هم رخ داد و آن انتصای موسی نجفی بعنوان سرپرست پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی بود. قبل از نجفی حسینعلی قبادی رییس این پژوهشگاه بود. نجفی، عضو سابق هیئت علمی گروه آموزشی علوم سیاسی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، مدیر گروه اندیشه سیاسی دانشکده الهیات و فلسفه دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران و رییس پژوهشکده فرهنگ، انقلاب و تمدن اسلامی و رییس گروه نظریه پردازی انقلاب اسلامی و مدیر گروه دوره دکترای علوم سیاسی با گرایش مسائل ایران در مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی و استاد دانشگاه علوم اسلامی رضوی است. اما بازار نشر برخلاف هفته های قبل خیلی پررونق نبود و یکی از مهم ترین کتابهای انتشار یافته هفته قبل کتاب «محبت و آکوستین قدیس» نوشته هانا آرنت بود که توسط فرهنگ رجایی استاد تمام اندیشه سیاسی و روابط بین الملل دانشگاه کارلتون کانادا ترجمه شده است. سازمان سمت هم شماره جدید دوفصلنامه روان شناسی فرهنگی ویژه بهار و تابستان ۱۴۰۰ را منتشر نمود. این نشریه با هدف ارائه مقالات علمی در زمینه بینارشته ای روان شناسی فرهنگی به راه افتاده است و در رتبه بندی نشریات علمی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری موفق به کسب درجه علمی با رتبه «ب» شده است.
منبع: كادو دونی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب