یادداشت های پرویز قاسمی از ماموریت فرهنگی قرقیزستان-۱
راه ناهموار دیپلماسی فرهنگی
به گزارش كادو دونی تنگناهای مالی كه سازمان و همه نمایندگی های فرهنگی اش با آن مواجه هستند؛ دست ما را برای بسط فعالیت ها تا حدود زیادی می بندد و ما باید با صرفه جویی حداكثری و ابتكارات فردی گام برداریم.
خبرگزاری مهر، گروه فرهنگ: پرویز قاسمی رایزن فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران در قرقیزستان است. قاسمی مدرک کارشناسی زبان و ادبیات روسی و کارشناس ارشد روسیه شناسی از دانشگاه تهران دارد. مبحث رساله او سیاست های فرهنگی روسیه در قبال اقوام و ملیت های این کشور با تاکید بر جمهوری تاتارستان بود. وی قبل از مأموریت قرقیزستان در سمت رایزن فرهنگی ایران در تاتارستان فعالیت داشت و سال ها بعنوان کارشناس ارشد مسائل فرهنگی روسیه و اوکراین در سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی ایران خدمت کرده است. در کارنامه کاری رایزن فرهنگی ایران در قرقیزستان سابقه مطالعات پژوهشی در حوزه کشورهای روس زبان و مستقل مشترک المنافع (CIS) و روابط و مناسبات فیمابین ایران و این کشورها و تحقیق و مطالعه درباره فعالیتهای سازمان ها؛ مراکز و مؤسسات اجتماعی- فرهنگی خارجی در کشورهای آسیای مرکزی، قفقاز و روسیه هم به چشم می خورد.
قاسمی بجز انجام وظایف خود در شناساندن فرهنگ و تمدن ایران به اهالی قرقیزستان و امور مربوط به دیپلماسی فرهنگی، اهتمام ویژه ای هم به شناساندن فرهنگ قرقیزستان به ایرانی ها دارد. گزارش های متنوعی از این رایزنی در خبرگزاری مهر انتشار یافته است. موضوعات این گزارش ها درباره وضعیت امروز صنعت نشر قرقیزستان و دیگر مسائل و خصوصیت های فرهنگی این کشور بود. حالا که کشور ما در تحریم های ظالمانه قرار دارد، لزوم ارتباط هرچه بیشتر فرهنگی، اقتصادی و سیاسی با کشورهای منطقه بیشتر از پیش به چشم می آید. به درخواست سرویس فرهنگ خبرگزاری مهر و پیگیری روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، پرویز قاسمی یادداشت های غیراداری خویش را که شامل خاطرات و تجربیاتش از قرقیزستان است، برای انتشار در اختیار خبرگزاری مهر قرار داد. این یادداشت ها از اولین روزهای حضور قاسمی در قرقیزستان شروع می شود و تا این روزها یعنی روزهای فراگیری جهانی کرونا را هم دربر می گیرد. با بخش نخست این یادداشت ها در ادامه همراه شوید:
گزارش اقدامات صورت گرفته در بدو ورود به محل ماموریت
صبح ۲۴ اسفند ۹۷ از راه پرواز ترکیش ایر تهران- استانبول- بیشکک وارد قرقیزستان شدم و بلافاصله در هتل گلدن دراگون که طرف قرارداد با رایزنی فرهنگی است؛ مستقر شدم. آخر مأموریت جناب آقای حکیم پور رایزن محترم سابق ۲۵ اسفند اعلام شده بود و طبیعتا بایستی حداکثر تا ۴۸ ساعت کار تغییر و تحول نمایندگی صورت می گرفت. آقای مقدم حسابرس اعزامی از جانب معاونت اداری مالی سازمان یک هفته قبل از عزیمت بنده در بیشکک حضور یافته و مشغول بررسی اسناد مالی سال های ۹۶ و ۹۷ بود. بعد از استراحتی کوتاه در هتل؛ ولی جان راننده رایزنی ساعت ۱۱ دنبالم آمد و با ایشان به سمت رایزنی رفتیم. همان کوچه ورودی رایزنی فرهنگی کافی بود و کافی هست تا نگاه و نظر بنده و هر کس دیگری که بویژه از ایران وارد این منطقه می شود؛ به آن جلب شود. کوچه ای خاکی؛ بشدت ناهموار و پر از دست انداز و کاملا مغایر با شان و شئونات یک مکان فرهنگی دیپلماتیک. با تماس راننده؛ درب رایزنی فرهنگی از داخل باز شد و من و راننده از خودرو پیاده شدیم تا وارد مکانی شویم که مقرر است برای سه سال سکاندارش باشم. ولی جان بعد از ورود به ساختمان نمایندگی به سمت در پارکینگ رفت تا خودرو را به پارکینگ نمایندگی هدایت کند. معمولا در ورود به مکان های جدید مثل خیلی ها تلاش می کنم همه چیز را کنجکاوانه از نظر بگذرانم و تصاویر و برداشت هایم از آنرا در ذهنم ثبت و ضبط کنم. دو چیز در همان نگاه اول و در ورودی نمایندگی فرهنگی در بیشکک نظرم را بخوبی بخود جلب کرد:
- سر در نمایندگی فرهنگی: هر قدر گشتم نوشته ای که نشان دهد این ساختمان یک مرکز فرهنگی و دیپلماتیک و مربوط به ایران است؛ نیافتم.
- درب پارکینگ نمایندگی. نمی دانم چه جور می توانم شکل و شمایل این درب را برای ذهن شما تصویرسازی و تجسم کنم. درب های بزرگ روستاها در ۵۰-۶۰ سال قبل را تجسم کنید. دو میله آهنی در طرفین چپ و راست این درب- البته از داخل حیاط- در واقع قفل درب ورودی نمایندگی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در جمهوری قرقیزستان را می سازند. در هر بار ورود خودروی رایزنی به پارکینگ؛ راننده اول بایستی از خودرو پیاده شده و از داخل حیاط دو میله آهنی را به طرفین باز کند و بعد از هدایت خودرو به پارکینگ باردیگر برگردد و درب پارکینگ را به همان ترتیب یعنی با دو میله آهنی ذکر شده چفت و بسته کند.
سه پله اول ورودی ساختمان نمایندگی فرهنگی را بالا رفته و وارد ساختمان دوطبقه رایزنی فرهنگی می شوم. در همان طبقه اول بلافاصه با عبدالسمیع نیروی خدماتی رایزنی فرهنگی که به صورت پروژه ای- هفته ای سه روز- با رایزنی همکاری دارد و خانم النورا نوسوب علییوا منشی و مسئول روابط عمومی نمایندگی آشنا شدم. به طبقه دومی که دفتر کار رایزنی فرهنگی در انجا واقع شد؛ هدایت شدم. جناب حکیم پور مشغول گفتگو و شاید هم خداحافظی با یکی از مخاطبین نمایندگی بود و آسیه عیسی بایوا مترجم نمایندگی که کار ترجمه همزمان را انجام می داد و قبلا از راه دوستان در آلماتی و بیشکک در موردش وصف های زیاد شنیده بودم. معارفه مختصری صورت گرفت. متوجه شدم که کارکنان محلی نمایندگی برای تجلیل از آقای حکیم پور ابتکارا ناهاری را طبخ کرده اند و اینجا بود که برای نخستین بار در جمع کارکنان بومی نمایندگی حضور پیدا می کردم. خانواده آقای حکیم پور هم بودند؛ خانواده ای صمیمی که ظاهرا خیلی زیاد هم در طول سه سال قبل کمک کار ایشان بوده اند و از گفته هایشان کاملا معلوم بود که سختی های زیادی را در این مدت متحمل شده اند و گله مند از بنده بودند که تلاشی برای تمدیدشان برای رتق و فتق کارهای باقیمانده آنهم در روزهای نوروز نکرده ام!
القصه؛ نه این روز یعنی ۲۴ اسفند و نه فردایش ۲۵ اسفند که اصولا و طبق حکم ریاست سازمان؛ رایزن فرهنگی بایستی کارها را شسته و رفته تحویل جایگزینش می داد؛ کاری پیش نرفت و آقای مقدم با چهره همیشه متبسمانه اش همچنان ترازهای مالی درست می کرد و آقای حکیم پور هم در کنارش اسناد لازم را تکمیل و عرضه می داد. با این وضعیتی که شاهدش بودم و بویژه در خونسردی کاملی که از دوست و رفیق بسیار صمیمی ام می دیدم و بدان غبطه هم می خوردم و می خورم؛ بسیار بعید بود که کارهای تغییر و تحول در روز ۲۵ اسفند ردیف شود. در پس از ظهر ۲۵ اسفند کارتابل نمایندگی هم دیگر بنام رایزن جدید تغییر پیدا کرد و بناچار از مرکز یک روز هم مهلت خواستیم کارتابل بنام رایزن سابق باقی بماند تا بلکه ایشان تتمه کارها و مکاتبات با مرکزش را انجام دهند. در واقع استدلال این بود که آخرین مکاتبه آقای حکیم پور بعنوان رایزن فرهنگی با مرکز ارسال صورتجلسه تغییر و تحول نمایندگی خواهد بود. الغرض؛ ظهر روز ۲۶ اسفند هم شد و خبری و بلکه تلاشی برای تهیه فهرست اموال و تحویل آنها به رایزن جدید مشاهده نشد.
نهایتا با استدلال هایی که آوردیم و نمونه ها و سوابقی که در مورد نحوه تغییر و تحول برشمرده شد و مسئولیتی که در این خصوص نفر تحویل دهنده و نفر تحویل گیرنده دارند؛ جناب آقای حکیم پور همان فهرست دو سه سال قبل را که در زمان حضور نماینده اداره کل پشتیبانی- آقای قاسم شاهی- و آقای ستاری تهیه شده بود، بعنوان فهرست اموال نمایندگی بامضای خودش و بنده رساند و تعجب و تنقد ما به این رویه تغییر و تحول؛ حاصلی نداشت و جالب است حسابرس اعزامی سازمان هم در این خصوص با جناب حکیم پور هم نظر بود و اینکه بنده مسائل را خیلی سخت می گیرم و مشکلی بوجود نمی آید.
ناگفته نماند در روز دوم حضور در محل مأموریت و در کوران رسیدگی به اسناد مالی سال های ۹۶ و ۹۷ نمایندگی توسط حسابرس اعزمی سازمان؛ دیدار تودیع و معارفه رایزن سابق و رایزن جدید فرهنگی با آقای روزبهانی سفیر جمهوری اسلامی ایران در قرقیزستان در محل سفارت صورت گرفت. دیداری که در آن همکاران سفیر- آقایان رستمیان معاون؛ سیفی نژاد کارشناس اقتصادی؛ چوپانی کارشناسی دیپلماسی عمومی؛ قاسمی مسئول رمز و عارفی مسئول امور مالی – هم حضور داشتند و سفیر کشورمان ضمن خیرمقدم به رایزن جدید فرهنگی؛ از زحمات و تلاشهای آقای حکیم پور در کسوت نماینده فرهنگی تشکر کردند.
شرکت در مراسم جشن ۱۳ رجب در مسجد امام علی(ع) و آشنایی با حجت الاسلام ایمانی امام جماعت این مسجد و هم شرکت در ضیافت شام سفیر کشورمان بمناسبت بازگشت آقای حکیم پور به ایران و ورود رایزن جدید از دیگر اقدامات در دو سه روز اول حضور در بیشکک و قبل از تغییر و تحول نمایندگی بود.
آقای حکیم پور در شرایطی به ایران بازگشت - صبح روز دوشنبه ۲۷ اسفند- که تنها سه روز تا عید نوروز باقی ماند بود و عملا هیچگونه اقدام و تمهیدی برای این مناسبت ملی که قرقیزها هم به طور گسترده ای آنرا گرامی می دارند؛ صورت نگرفته بود. نه برنامه ای در دانشگاه ها و مراکز فرهنگی و اتاق های زبان فارسی پیشبینی شده بود؛ نه گروهی هنری از ایران دعوت شده بودند؛ نه حداقل تقویمی برای ایرانی ها مقیم در کار بود و... در روز ۲۹ اسفند بر مبنای هماهنگی صورت گرفته دیداری را با خانم صبیره رئیس مرکز پرورش فکری کودکان و نوجوانان قرقیزستان (سیتیک) ترتیب دادیم و در برنامه جشن نوروزی کودکان این مرکز شرکت کردیم. در ادامه همراه ایشان عازم یکی از لیتسه های زیرمجموعه وزارت تحصیل قرقیزستان شدیم تا در مراسم جشن نوروزی آنها و آمادگی شان برای جشن سراسری نوروز در روز اول فروردین درمیدان آلاتو شرکت نماییم. برنامه بسیار جالبی بود و نخستین بار بود درجمع قرقیزها آنهم در نوروز حضور پیدا می کردم و با رسم و آیین های نوروزی و غذاهای ویژه این عید در بین قرقیزها آشنامی شدم. در این برنامه در مورد نوروز در ایران و جایگاه و پیشینه آن و هم در مورد مواریث مشترک فرهنگی و ضرورت تاکید و تمرکز بر اشتراکات در مناسبات فرهنگی فیمابین ایران و کشورهای منطقه سخنرانی کردم و هم مصاحبه ای را دراین خصوص با یکی از شبکه های تلویزیونی قرقیزستان انجام دادم. شامگاه ۲۹ اسفند با مشارکت رایزنی فرهنگی در جشن نوروزی ایرانی ها مقیم قرقیزستان که در سفارت برگزار می شد؛ شرکت کردم و فردای آن روز که ۲۱ مارس و اول فروردین بود در جشن عمومی قرقیزها در میدان آلاتو شرکت و در برگزاری غرفه ایران و بازارچه خیریه دیپلماتیک در حاشیه جشن از جانب رایزنی فرهنگی فعالانه مشارکت کردیم.
برگزاری مراسم بمناسبت نوروز در دانشگاه بین المللی قرقیزستان؛ دیدار با خانم ها ثقفی؛ دانشگر؛ تولقون آی و پریزاد استادان زبان فارسی دانشگاه ها و مدارس قرقیزستان؛ بازدید از دفتر نمایندگی الهدی در بیشکک؛ تهیه چندگزارش و بارگذاری مطالب جدید در سایت ها و شبکه های اجتماعی و رسیدگی به امورات داخل نمایندگی و بررسی پرونده ها؛ سوابق و اقدامات و مکاتبات انجام شده در گذشته از دیگر اقدامات صورت گرفته در هفته اول حضورم در قرقیزستان بشمار می روند.
در این چند روز اولی که فعلا تا زمان تهیه منزل در رایزنی فرهنگی مستقر هستم؛ بویژه شب ها کارم شده است، نظم بخشیدن به گزارش ها و پرونده های تودرتوی هم و تفکیک و دسته بندی کردن آنها. این کار هر چند زحمت زیادی می برد ولی حسن بزرگی هم دارد. در حین انجام آن؛ با زحمات و تلاشهای نسل های قبلی رایزنی فرهنگی هم گذرا آشنا می شوم. کارنامه و عملکرد دوستان قبلی در قرقیزستان بر مبنای زونکن ها و گزارش های موجود به عینه مشخص و پربار است.
امیدوارم در طول مدتی که بعنوان نسل چهارم مدیریت این نمایندگی فعالیت خواهم کرد؛ بتوانم کارهای نیک نسل های قبلی را ادامه داده و حوزه های جدیدتری را هم شناسایی و به فعالیتهای قبلی اضافه کنم. البته تنگناهای مالی که سازمان و همه نمایندگی های فرهنگی اش با آن مواجه هستند؛ قطع یقین دست ما را برای بسط فعالیت ها تا حدود زیادی بسته است و ما باید با وقوف به این شرایط؛ بتوانیم حداقل در جهت حفظ وضع موجود در وهله اول و توسعه فعالیت ها با ابتکارات فردی مختص این شرایط و لحاظ صرفه جویی حداکثری و جلب مشارکت و هم افزایی نهادهای داخلی و محلی گام برداریم انشاالله.
ادامه دارد...
منبع: kadodooni.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب